Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Пётра ВАСІЛЕЎСКІ ( 836 cт. ) |
Што прасцей, а што — непатрэбна?
Cкончылася фестывальнае лета. Ягоныя асноўныя падзеі асвятляліся на старонках “К”. У рэаліях пастаўскага фестывалю “Звіняць цымбалы і гармонік” як у люстэрку адбіліся як дасягненні, так і праблемы ды клопаты народнага мастацтва ў разрэзе фестывальнага руху нашай краіны.
Далей
|
Скуль возьмуцца шэдэўры?
Неяк мне задалі не надта карэктнае пытанне: якія творы я набываў бы для мастацкага музея з высокім статусам, каб я быў ягоным дырэктарам? Пэўнае ўяўленне пра тое, як можа фарміравацца такая калекцыя, мае, бадай, кожны, каму мастацтва не абыякавае. Але ж я разумею, што палітыку музея фарміруе не канкрэтная асоба на пасадзе. Тут вызначальныя грамадскія настроі і прыярытэты культурнай палітыкі.
Далей
|
“Чытайце Адамовіча і Быкава…”
Я трыццаць гадоў працую педагогам, узначальваю студыю выяўленчага мастацтва. Выхаванцы яе неаднойчы бралі ўдзел у рэгіянальных, рэспубліканскіх і міжнародных праектах у галіне дзіцячай і юнацкай творчасці, дзе іх талент і творчыя здольнасці нязменна атрымлівалі высокую ацэнку.
Далей
|
Экспартны арт-“шоукейс”
Як правіла, арганізатары амбітных выставачных праектаў ставяць перад сабой звышзадачу сабраць “самае-самае” — ці то ў актуальным працэсе, ці то ў пэўнай рэтраспекцыі. Вынікі зазвычай атрымліваюцца даволі спрэчныя, бо пытанне, хто ж “самы-самы” адназначных адказаў апрыёры не мае. Дыскусіі пра “табелі аб рангах” шкодныя ўжо хаця б таму, што адцягваюць увагу ад саміх твораў. І як тут не прыгадаць прымаўку “Лепшае — вораг добрага”!
Далей
|
Парад няздзейсненых праектаў, або... кірмаш карысных ідэй?
Цягам дзесяці ліпеньскіх дзён у сталічным Палацы мастацтва экспанавалася выстаўка пад немудрагелістай і адначасова шматзначнай назвай “Праект”. Яе арганізавала секцыя скульптуры Беларускага саюза мастакоў. А мяркуючы па ўзнятай выстаўкай праблематыцы і крэатыўнаму візуальнаму шэрагу, да распрацоўкі яе канцэпцыі спрычыніўся скульптар Павел Вайніцкі. Гэты схільны да эксперыментаў майстар шчыра заклапочаны тым, што скульптурная пластыка пры велізарным патэнцыяле выразнасці не адыгрывае належнай ролі ў гарадскім асяроддзі. Экспанаваліся праекты помнікаў, паркавай скульптуры і дэкаратыўнай аздобы, выкананыя скульптарамі ў супрацоўніцтве з архітэктарамі. Па шэрагу прычын гэтыя праекты так і не былі рэалізаваныя. У адных выпадках можна сказаць “шкада”, у іншых — “ну і добра!”. Да некаторых яшчэ не даспела грамадства, іншыя проста не прайшлі конкурснага адбору.
Далей
|
Амаль патрапілі
Нават у мястэчках, збудваных у чыстым поле паводле тыпавых праектаў, раней ці пазней абавязкова з’яўляюцца аб’екты з арыгінальнымі рысамі. Яны і становяцца архітэктурнымі сімваламі паселішчаў. Бо памкненне вонкава вылучацца з ліку сабе падобных зыходна закладзена ў чалавечай натуры і псіхалогіі супольнасцей ды непазбежна адбіваецца ў ладзе жыцця, які, у сваю чаргу, фарміруе эстэтычны вобраз наваколля. Так што пры жаданні знайсці штосьці вартае ўвагі можна і ў вялікім горадзе, і ў маленькай вёсачцы.
Далей
|
Мовай памяці
Мова — нешта большае, чым проста сродак камунікацыі. Ёсць ў гэтай з’яве невытлумачальны, метафізічны чыннік. Нават калі чалавек шырока не карыстаецца роднай мовай, яна ўсё адно яму патрэбная для адчування сваёй повязі з зямлёй, на якой ён стаіць, у якую духоўна ўкаранёны. Мне ў сувязі з гэтым хацелася б разгледзець пытанне ўжывання беларускай мовы ў надпісах, што выбіты на камені або адлітыя з бронзы — тэксты на помніках, мемарыялах у гонар выдатных асоб і знакавых падзей.
Далей
|
Дзе прытуліцца ўніверсал?
Мне не аднойчы даводзілася пісаць пра дызайн і дызайнераў, але кожны раз, прыступаючы да гэтай тэмы, я наноў вырашаю для сябе пытанне: “Што такое дызайн?” Яно зусім няпростае. Гэтае пытанне я часта задаю людзям, якія маюць непасрэднае дачыненне да дызайну. Яшчэ ніколі я не чуў двух аднолькавых адказаў. Разбежка ў меркаваннях — велізарная: ад схематычна-простых “Дызайн — від мастацтва” да разгорнутых, кшталту — “від праектнай дзейнасці, што мае мэтай фарміраванне такога матэрыяльнага асяроддзя чалавека, якое дазволіць яму максімальна раскрыць свае станоўчыя, з пункту гледжання грамадскай маральнасці, якасці”; ад сітуацыйна-канкрэтнага “Вызначэнне функцыянальных якасцей прамысловых вырабаў” да метафізічнага “Дызайн — гэта любоў”. Апошняе вызначэнне асабіста мне найбольш блізкае, прытым што яно з прычыны сваёй эмацыянальнасці нічога не тлумачыць і ўвогуле цягне ад канкрэтыкі замоўленай тэмы ў няўцямную сферу пачуццяў.
Далей
|
Іспыт на кваліфікацыю альбо піяр?
Я ведаю нямала людзей, якія ў маладыя гады, маючы дастаткова талентаў і здольнасцей, каб паступіць у вышэйшую навучальную ўстанову, свядома адмовіліся ад такой перспектывы. Маўляў, на што мне той дыплом, пражыву і без яго. Абыйдуся без “верхняга абразавання”, да ўсяго дайду сваім розумам і практычным досведам. У такіх развагах ёсць і пэўная логіка, і меркантыльны сэнс. Бо вучоба ў ВНУ — гэта кнігі замест гулянак, беднаватае жыццё ад стыпендыі да стыпэндыі (калі яшчэ тая стыпендыя ёсць), абразлівая для фанабэрыстай моладзі фінансавая залежнасць ад бацькоў у той час, калі ты мог бы ўжо, здаецца, і сам зарабляць, а таксама велізарныя псіхалагічныя, а ў бяссонныя ночы перад іспытамі — і фізічныя нагрузкі. І ўсё гэта на працягу 5-6 гадоў, а ў выніку — дыплом, які на сённяшні дзень далёка не заўжды гарантуе годнае працаўладкаванне, і невялікая зарплата маладога спецыяліста. Ці варта дзеля такога выніку марнаваць лепшыя гады?
Далей
|
Як стваралі Маці-Радзіму
Трыццаць гадоў таму, калі святкаваліся саракавыя ўгодкі Перамогі, у беларускай сталіцы з’явіўся мемарыял “Мінск — горад-герой”. Тады яшчэ не было шыкоўнага праспекта Пераможцаў, і згаданы мемарыял візуальна трымаў вялізны абшар ад Палаца спорту да гарадской мяжы. Цяпер абеліск і бронзавая фігура Маці-Радзімы сталі складнікам архітэктурна-прасторавага комплексу Беларускага дзяржаўнага музея гісторыі Вялікай Айчыннай вайны і праз гэта набыў асаблівую сімвалічнасць і эстэтычную выразнасць. Згадаць, як ствараўся мемарыял, што стаў, фактычна, для музея “закладным каменем” на новым месцы, мы папрасілі скульптара і… ягоную мадэль, што стала адным з прататыпаў знакамітага помніка.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"