Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Пётра ВАСІЛЕЎСКІ ( 836 cт. ) |
Разарваць замкнёнае кола
Мы, выкладчыкі і студэнты кафедры скульптуры, заўжды імкнуліся да таго, каб выніковыя работы — дыпломныя і найбольш удалыя курсавыя, заставаліся не ў сховішчах акадэміі, а калі-нікалі траплялі на выстаўкі. Важна, каб яны, як кажуць, ішлі ў народ — упрыгожвалі гарады і мястэчкі, інтэр’еры грамадскіх будынкаў.
Далей
|
Аснова калекцыі і прасторы горада
На момант, калі пішуцца гэтыя радкі, у Маладзечне адбываюцца два пленэры — “Маладзечна АРТ — 2016” і “Вернісаж камянёў”. У адным бяруць удзел жывапісцы, у другім — скульптары. Першы блізкі да завяршэння, другі толькі распачаўся. У дзень адкрыцця пленэру жывапісцаў адбылася прэзентацыя каталога “Мастакі Маладзечанскага краю”. Да выдання cпрычыніліся Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь, Мінскі абласны краязнаўчы музей, Беларускі саюз мастакоў, Палац культуры горада Маладзечна. Патрэба ў такім выданні, у сістэматызацыі мастацкіх набыткаў творцаў, народжаных ці ўзгадаваных маладзечанскай зямлёй, наспела даўно. Насамрэч, варта асэнсаваць феномен Маладзечна ў кантэксце беларускай культуры, і згаданае выданне якраз і з’яўляецца крокам у гэтым кірунку.
Далей
|
Што можа грамадства?
Каб ведаць, што адна і тая ж зямля ў розныя гады мае розную ўрадлівасць, не абавязкова быць спецыялістам у галіне сельскай гаспадаркі. Бо, калі хочаш ад глебы нешта мець, трэба яшчэ дадаць сваю руплівасць. Аднак усе намаганні могуць не прынесці жаданага выніку праз неспрыяльнае надвор’е. А яшчэ здараецца, што ўрадлівыя грады ператвараюць у газон з меркаванняў прагматычных: ураджай не апраўдвае ўкладзеных высілкаў і сродкаў. Навучальны працэс мае пэўнае падабенства з сітуацыяй, якую я абмаляваў вышэй.
Далей
|
Знесла дах, але мастакі займелі “глебу”
У Гродна, акрамя цудоўна захаваных хрысціянскіх храмаў, акрамя замкавых муроў, нямала помнікаў архітэктуры грамадзянскай і прамысловай. Старыя воданапорныя вежы, што на мяжы гістарычнага цэнтра і сучаснай забудовы, у сваім класе рэч не менш каштоўная, чым згаданыя вышэй сакральныя і абарончыя аб’екты. Добрай захаванасці вежаў спрыяла тое, што напрыканцы 1980-х іх перадалі абласной арганізацыі Беларускага саюза мастакоў пад творчыя майстэрні. Ведаючы, якія людзі ў тых вежах працавалі і працуюць, упэўнены: з часам для Гродна гэта будзе такая ж адметнасць, як для Парыжа так званы “Вулей” (комплекс мастацкіх майстэрань на паўднёвым захадзе горада ў пачатку мінулага стагоддзя).
Далей
|
Шэсць адбіткаў у люстэрку часу
У дадзены момант ўсе паверхі сталічнага Палаца мастацтва займаюць шэсць персанальных выстаў. Пяць з іх прымеркаваныя да юбілеяў, адна — памяці творцы. Некалькі персанальных выстаў у адной экспазіцыйнай прасторы — гэта амаль заўжды праблема для арганізатараў. Бывае даволі цяжка гарманічна спалучыць узоры рознай творчай ментальнасці, амбіцыйнасці і таленту. Але глядач у падобных выпадках калі-нікалі атрымлівае перад вачыма панарамны вобраз цэлага перыяду ў гісторыі мастацтва.
Далей
|
Рукачыннасць і высокія тэхналогіі
У сталічнай галерэі “Універсітэт культуры” праходзіла выстава “Дыплом-Лета2016”. На ёй экспанаваліся ўзоры дэкаратыўнай керамікі, мастацкага ткацтва, вышыўкі, роспісу па тканіне і шкле. Гэта лепшыя дыпломы сёлетняй абароны студэнтаў кафедры народнага дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва.
Далей
|
Айчына — перадусім
7 — 8 ліпеня Нацыянальны гісторыка-культурны музей-запаведнік “Нясвіж” і Прэзідэнцкая бібліятэка Рэспублікі Беларусь ладзілі Міжнародную навукова-практычную канферэнцыю “Магнаты і шляхта Вялікага Княства Літоўскага — апора беларускай дзяржаўнасці, асветнікі і фундатары нацыянальнай культуры”. Канферэнцыя была прымеркавана да 155-годдзя з дня нараджэння Магдалены Радзівіл (1861 — 1945).
Далей
|
Творчасць без фінансавай гарантыі
У Гродне кажуць: для абласнога аддзялення Беларускага саюза мастакоў стала непрыемнай неспадзяванкай навіна, што сёлета грошай, выдаткаваных на закупку творчых работ, мастакі не пабачаць. Гэтыя грошы мусілі часткова кампенсаваць рэзкае павышэнне камунальных паслуг па ўтрыманні майстэрань і адсутнасць заказаў. Згаданыя сродкі пераведзены “ў рэзерв”. Мастак, які нам пра гэта распавёў, мяркуе, што для прафесійнага мастацтва ў рэгіёне наступствы гэтай сітуацыі могуць быць ледзь не катастрафічнымі.
Далей
|
“Студня”, якая не абмялее
За сваю журналісцкую практыку я меў шчаслівую магчымасць пабачыць культурныя імпрэзы ў розных мясцінах Беларусі. Віцебскі фестываль “Славянскі базар”, бабруйскі “Вянок сяброўства”, пастаўскі “Звіняць цымбалы і гармонік”, дубровенскі “Дняпроўскія галасы”, а яшчэ святкаванні Дня пісьменства, урачыстасці ў гонар надання гарадам статусу Культурнай сталіцы, Дні горада, кірмашы з канцэртнай праграмай і іншыя, часам нават не ведаю, як дакладна іх вызначыць і правільна назваць.
Далей
|
Захаваць цяжка здабытае
Далейшы тэкст пачатку 2000-х, школьнае сачыненне майго сына на тэму “Вялікая Айчынная вайна ў гісторыі маёй сям’і”, я выпадкова знайшоў, разбіраючы старыя паперы. Не ведаю, што пісалі яго аднакласнікі, але ўпэўнены: нешта падобнае. Хіба што сэнсавыя акцэнты маглі быць расстаўлены крыху інакш. Сямейная хроніка, сцісла пераказаная, пры ўсёй канкрэтыцы даволі тыповая. Пра кожную беларускую сям’ю, якую закранула Вялікая Айчынная вайна, можна напісаць літаратурную эпапею і зняць шматсерыйны фільм. Таму перад тым, як прывесці свае рэфлексіі, прапаную ўвазе чытачоў падставу для маіх разваг.
Далей
Каментарыі (42)
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"