Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Навум ГАЛЬПЯРОВІЧ ( 14 cт. ) |
Прыцягненне роднага
Па заснежанай Оршы мы ехалі ў Цэнтральную бібліятэку імя Пушкіна на сустрэчу з іншай бібліятэкай — зборам кніг, якія падараваў роднаму гораду паэт, празаік, перакладчык Іван Сіпакоў. На сёння ў чытальнай зале, якая носіць назву “Бібліятэка Янкі Сіпакова”, — звыш пяці тысяч экзэмпляраў кніг, перададзеных самім Іванам Данілавічам, а пасля яго смерці — яго жонкай і сынам (“К” згадвала пра імпрэзу ў мінулым нумары).
Далей
|
Нехта скрывіцца: “фальклор”…
У першыя дні новага года песень вакол становіцца больш, чым у іншыя поры года. Невыпадкова — святы ж: і Каляды, і Новы год, стары і ўласна новы.
Далей
|
Пад знакам Полацка Скарыны
Гэты будынак нас, юных палачан, прыцягваў заўсёды. Па-першае, сваім старадаўнім абліччам, якое захавалася праз сотні гадоў, па-другое, тым, што ён стаяў на стромым беразе Заходняй Дзвіны насупраць велічнага сабора, камяніцу якога таксама захаваў час, нягледзячы на тое, што будыніна была прыстасавана пад нейкія гаспадарчыя патрэбы.
Далей
|
Не толькі на імпрэзах
Штогод напрыканцы мая ля помніка Максіму Багдановічу на сталічнай вуліцы, якая носіць яго імя, збіраюцца людзі з кветкамі, каб ушанаваць памяць таго, хто, пражыўшы ўсяго дваццаць пяць гадоў, стаў не толькі класікам беларускай літаратуры, але і сімвалам прыгажосці роднага слова. Ён узняў яго да высокага і магутнага гучання.
Далей
|
А што за скокамі?..
Чытаючы інтэрнэт-старонкі, часта знаходжу інфармацыю пра своеасаблівыя густы некаторых дзіцячых танцавальных калектываў, пра, мякка кажучы, зусім не дзіцячыя танцы і скокі ў самых недарэчных для гэтага варунках.
Далей
|
Як дазвол?
Памятаю крыгі па Дзвіне, якія сплывалі пад зыркім красавіцкім сонцам, святочных людзей ля цэркаўкі Спаса ў блізкім ад нашай хаты Спаса-Ефрасіннеўскім манастыры… А перад гэтым была ўсяночная, пад час якой да манастыра сцякаліся вернікі з усяго горада, бо цэркаўка Спаса, замоўленая дойліду Іаану яшчэ самой Ефрасінняй, з'яўлялася адзіным дзеючым храмам на ўвесь горад ды наваколле.
Далей
|
“Да таго месца вялікую ласку маюць…”
Адной з яркіх падзей у культурным жыцці сталіцы апошняга часу сталася прэзентацыя кнігі “Францыск Скарына на мовах свету”. Мерапрыемства сабрала навукоўцаў, выдаўцоў, пісьменнікаў, прадстаўнікоў дыпламатычнага корпуса. І гэта невыпадкова.
Далей
|
Бравада, пра якую задумваўся неаднойчы
Аднойчы знаёмы патэлефанаваў і папрасіў сустрэцца з паэтам-пачаткоўцам, колішнім зэкам, які рыхтуе сваю першую кнігу вершаў.
Далей
|
Замест слоўных дэбатаў
Нядаўна згадаўся папулярны выраз: замест таго, каб змагацца за чысціню вуліц, варта проста ўзяць адпаведныя прылады ды падмесці смецце або ачысціць тратуар ад снежных заносаў. І прыйшло ў галаву гэтае выказванне пад час гарачых дыскусій у Інтэрнэце наконт беларускай мовы. У адным выпадку арганізатары моўных курсаў не сышліся ў поглядах на актуальныя падзеі ў свеце, і таму курсы прыпынілі сваю дзейнасць, у іншым — музыкант аднаго з айчынных гуртоў заявіў, што ненавідзіць беларускую мову з-за нібыта прымусу яе вывучаць...
Далей
|
“Навошта, кажаце, яны патрэбны?” Дубль тры
Прачытала артыкул “Навошта, кажаце, яны патрэбны?” (“К” №№ 9 — 10) і нават мову адняло хвілін на пятнаццаць. Годныя адказы калег, але каму? Ці задумаюцца хоць на хвіліну пад тымі адказамі аўтары “эксклюзіўных каментаў”? Пасля доўгіх разваг прыйшла да высновы, што нават калі і задумаюцца, то ўсё роўна не “дадумаюцца”. Мне ж таксама захацелася паразважаць на злабадзённую, як аказалася, тэму, адштурхоўваючыся ад канкрэтных цытат невядомых апанентаў.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"