Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Канстанцін АНТАНОВІЧ ( 482 cт. ) |
Ці патрэбен музей дэтэктыва, калі палац расцягваюць на цэглу?
Напрадвесні выправіліся ў чарговы аўтаваяж. Пралягаў ён гэтым разам праз Глускі раён Магілёўшчыны, Любанскі ды Слуцкі раёны Міншчыны. Як і заўжды, пабачылі і пачулі шмат цікавага, на вус наматалі, цяпер паступова размотваць будзем. Для ўсеагульнай, так бы мовіць, навукі, бо і станоўчага досведу назапасілі і з непазбежнымі праблемамі сутыкнуліся. Словам, ёсць што аналізаваць, ёсць над чым задумацца ды паразважаць пра стан і перспектывы сельскай культуры.
Далей
|
Ганчароў у Ганчарах не засталося, але…
Адметнасць творчых праектаў на Лідчыне ў тым, што мясцовыя ўстановы культуры імкнуцца спалучыць інавацыі са старадаўнімі традыцыямі. Працэс гэты толькі зараджаецца. Будзем спадзявацца, што не застанецца ў ім месца фармалізму ды абыякавасці. Паразважалі мы і пра тое, якім праз час можа быць вынік раённых праектных памкненняў. Падаецца, прастымулюе творчы пошук абласны конкурс на лепшы брэнд. Перспектыва хоць і далёкая, але думаць пра яе варта ўжо сёння. Хаця б з той нагоды, што культура Лідчыны ніжэй за трэцяе месца на Гродзеншчыне не апускалася. Так што марку трымаць трэба.
Далей
|
Якой нацыянальнасці “рыцар”?
Даўно мы не пісалі пра дзяржаўна-прыватнае партнёрства ў сферы рэгіянальнай культуры. Дакладней — пра ягоную не надта яркую акрэсленасць на раённа-сельскай прасторы. А тут такая нагода! Сустрэлі на Лідчыне прыватную агратурыстычную сядзібу з такім нацыянальным каларытам, што не змаглі праехаць міма і завіталі. Незапланаваная сустрэча з прадпрымальнікам дапамагла зірнуць на праблемы развіцця мясцовай культуры ў крыху іншым святле, з пазіцый, так бы мовіць, шараговага аўтатурыста.
Далей
|
Мёд з дзьмухаўцоў
Тут вельмі важна сказаць вось пра што. Гродзеншчына лідзіруе ў краіне па падпісцы на "К". І гэты факт — зусім не выпадковы. Начальнік галоўнага ўпраўлення ІРКСМ аблвыканкама Аляксандр Вярсоцкі не аднойчы казаў са старонак нашай газеты пра тое, што кожны аддзел ІРКСМ павінен працаваць у тандэме з "К", каб і сваё годным чынам прэзентаваць, каб і ў суседскім добра арыентавацца. Інакш кажучы, вопыт павінен абагульняцца і працаваць на карысць усёй краіны, а не толькі аднаго рэгіёна. Цалкам згодныя, бо такі метад узаемадзеяння і прынята называць беларускай талакой. Але ці ва ўсіх абласцях думаюць так, як на Гродзеншчыне? Таму і не стамляемся даводзіць: "К" — сацыяльная, так бы мовіць, платформа для творчага стасункавання рэгіёнаў. Сёння cвой творчы вопыт прэзентуюць работнікі культуры Воранаўскага раёна.
Далей
|
Свой брэнд — у кожнага СДК
Так, свой яркі брэнд-мерапрыемства павінен быць літаральна ў кожнага сельскага дома культуры Гродзеншчыны. Менавіта такую задачу на 2017-ы паставіў перад работнікамі культуры намеcнік старшыні аблвыканкама Віктар Лісковіч. Нас не магла не зацікавіць такая маштабнасць творчых новаўвядзенняў. Таму і выправіліся ў край велічных касцёлаў і трансгранічных праектаў.
Далей
|
“Культура” — газета для прафесіяналаў-5
Ад культуры Быхаўскага раёна вяртаемся да горада, а больш дакладна, да тых устаноў культуры Быхава, дзе захоўваюцца, культывуюцца і набываюць новыя формы беларускія народныя рамёствы. Такіх устаноў у раённым цэнтры мы налічылі дзве. Гэта Цэнтр культуры, творчасці і рамёстваў, а таксама Дзіцячая школа рамёстваў і мастацтваў. Абедзве знаходзяцца ў адным будынку, змагаюцца за вучняў і шукаюць новыя ідэі для свайго развіцця. У свой час “К” звяртала ўвагу на дзейнасць гэтых устаноў — у кантэксце падрыхтоўкі да колішняга Дня беларускага пісьменства. Але адно — жыць надыходзячым святам (а разам з гэтым атрымліваць лепшую фінансавую падтрымку), і зусім іншае — жыць у паўсядзённых клопатах. Але ці такія паўсядзённыя тыя клопаты?
Далей
|
Пленэр як з’ява. Сацыяльная
Што такое пленэр? Відавочна, гэта не толькі магчымасць мастакам сабрацца разам ды заняцца жывапісам на вызначаную тэму. Маю на ўвазе найперш прафесійных творцаў. Гэта яшчэ і прыцягненне ўвагі з боку шырокай грамадскасці да пэўнай тэмы ці праблемы. Фактычна пленэр — гэта сацыяльная замова, якая дазваляе адносна танна папоўніць музейныя і прыватныя калекцыі, а разам з тым папулярызаваць творчасць таго ці іншага мастака.
Далей
|
Зноў пра “Генацвале”
Літаратура — з’ява надзвычай інтэрнацыянальная. Пераконваешся ў гэтым, калі за межамі Беларусі чуеш аповеды пра сваіх пісьменнікаў. Памяць пра беларускіх літаратараў асабліва ўшаноўваецца ў тых мясцінах, дзе яны кольвечы бывалі. Калі казаць пра Янку Купалу, то такім месцам поруч з Пячышчамі ў Татарстане, дзе нашаму класіку прысвечана музейная экспазіцыя, з’яўляецца Цхалтуба, курортны горад у Грузіі. Зараз там дзейнічае невялікая тэматычная выстава, якая па задуме яе стваральніцы Марыны ПАДГУРСКАЙ-КУТАТЭЛАДЗЭ неўзабаве можа стаць музеем. Пра гэта карэспандэнт “К” і пагутарыў са спадарыняй Марынай падчас яе візіту ў Мінск.
Далей
|
Таямніца званоў — па палічках
Традыцыя званарства на беларускіх землях мае багатую гісторыю і сведчыць не толькі пра набожнасць нашых продкаў ды сучаснікаў, але і пра культурныя адметнасці.
Далей
|
У кантэксце галоўнай каштоўнасці
Напрыканцы мінулага года ў рэдакцыі “Культуры” адбылася сустрэча з дэпутатамі Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь — прадстаўнікамі камісіі па адукацыі, культуры і навуцы Ігарам Марзалюком, Аленай Анісім і Ірынай Дарафеевай. Фармат сустрэчы аб’яднаў дзве папулярныя рубрыкі “Рэдакцыя плюс…” і “Гарачая лінія”. У выніку ў размове паўдзельнічалі не толькі журналісты “К”, але і чытачы. Сустрэча была прысвечана падсумаванню вынікаў “Года культуры” ў Рэспубліцы Беларусь, заканадаўству ў сферы культуры, актуальным пытанням развіцця айчыннай культуры і яе эфектыўнасці.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"