Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Юрый ЧАРНЯКЕВІЧ ( 701 cт. ) |
Не хлебам адзіным, або Цалкам сучасны падыход да піяру
Вядома, што адзін з прыярытэтных кірункаў развіцця сферы культуры любога раёна Беларусі — адкрыццё ўстаноў культуры новага тыпу: Дамоў рамёстваў, фальклору, народнай творчасці. Балазе, дзейнасць па захаванні народных традыцый — не менш важная за працу па паляпшэнні матэрыяльна-тэхнічнай базы ўстаноў культуры, бо, як кажа народная мудрасць, не хлебам адзіным жыве чалавек. А як жывуць сёння Дамы і Цэнтры рамёстваў Беларусі? Пра гэта паспрабавала даведацца “К”.
Далей
|
Дыстанцыйны фармат, або Рэпетыцыя з мядзведзем не адмяняецца!
Забарона на масавыя мерапрыемствы, якая была ўведзена ў Беларусі ў сувязі з эпідэміяй каранавіруса, балюча ўдарыла па многіх установах культуры краіны. І, мабыць, асабліва моцна адчулі гэтую забарону айчынныя цыркі, дзе проста немагчыма ладзіць нумары і імпрэзы без вялікай колькасці гледачоў. І сапраўды, як джыгітаваць на кані або паказваць клоўнскія рэпрызы без смеху ў перапоўненай зале ці шматлікіх усмешак на тварах дзяцей і падлеткаў, што сядзяць у першых шэрагах і падтрымліваюць артыстаў сваімі апладысментамі?
Далей
|
“Мінус”, які зрабіўся “плюсам”
Праца культработнікаў Беларусі падчас пандэміі — гэта штодзённы пошук новых формаў работы з тымі наведвальнікамі, якія здаўна завітвалі ва ўстановы культуры, а таксама, натуральна, прыцягненне ўвагі новых наведвальнікаў сваімі адметнымі акцыямі ды імпрэзамі. Як гэтая дзейнасць арганізавана ў абласных Дамах і Цэнтрах культуры, даведалася “К.”
Далей
|
Кінатэатры ў чаканні, або Як працаваць без кантэнту і гледача?
Кінаіндустрыя, як і сферы турызму ды грамадскага харчавання, сёння перажываюць не лепшыя часы. Каранавірус прыўнёс свае карэктывы, і вось ужо глядач не ідзе ў кінатэатр, а кінастудыі не выпускаюць ці пераносяць прэм’еры сваіх новых фільмаў на больш познія тэрміны. Скарачэнне гледачоў, натуральна, уплывае і на даходы кінаіндустрыі. Усе пералічаныя праблемы, зразумела, датычыць не толькі замежных, але і айчынных кінатэатраў. Калі нават у Мінску з дзяржаўных кінатэатраў сёння функцыянуе толькі “Беларусь”, дык што ж адбываецца ў кінаіндустрыі ў рэгіёнах краіны? Пра гэта паспрабавала даведацца “К”.
Далей
|
Унікальнае праз “воблачныя” тэхналогіі
Музеі Беларусі, нягледзячы на неспрыяльнае эпідэміялагічнае становішча, працягваюць сваю дзейнасць на карысць наведвальнікаў. Праўда, збольшага ў віртуальнай рэальнасці, дзе музейшчыкі сёння ствараюць свае крэатыўныя напрацоўкі, каб зацікаўліваць як традыцыйных, так і новых аматараў гісторыі і культуры Беларусі. Пра “шчыраванне” супрацоўнікаў абласных (і не толькі абласных) музеяў Беларусі на крэатыўнай глебе падчас пандэміі, даведалася “К”.
Далей
|
Білет з адкрытай датай
Музыка, як і ўсё мастацтвы, — вечная і неабходная многім аматарам філарманічных пляцовак краіны. Чым сёння жывуць абласныя філармоніі Беларусі, як пачуваюць цяпер, калі каранавірусная хваля паціху пачынае адступаць, як аднаўляць сваю дзейнасць, ці “піярылі” ды “піяраць” сябе ў інтэрнэце і ці не баяцца страціць гледача — пра ўсё гэта і многае іншае даведалася “К”.
Далей
|
“Вочы блакітнага сабакі”, або Як рэгіянальныя тэатры чакаюць гледача
Многія рэгіянальныя тэатры Беларусі сёння перажываць далёка не лепшыя часы. І гэта зразумела, бо каранавірус унёс свае негатыўныя карэктывы ў тэатральныя афішы літаральна па ўсім свеце. Як цяпер рэальна і віртуальна працуюць тэатры ў раённых ды абласных цэнтрах нашай краіны — даведалася “К”.
Далей
|
Брэсцкая крэпасць: гісторыя аднаго ліставання
Праз пару тыдняў мы зноў будзем гартаць трагічныя старонкі гісторыі, калі 22 чэрвеня 1941 года войскі нямецка-фашысцкіх захопнікаў перайшлі мяжу Савецкага Саюза, пачаўшы адлік мільёнам ахвяр у гэтай жахлівай вайне. Сярод першых удары і кулі ўзброеных салдат вермахта прынялі на сябе, як вядома, савецкія пагранічнікі, у тым ліку — абаронцы Брэсцкай крэпасці.
Далей
|
Прыярытэт, з якім трэба быць “на ты”
Пандэмія, звязаная з каранавірусам, усё яшчэ крочыць па планеце, не абмінаючы Беларусь. Але ж, нягледзячы на адмену маштабных масавых мерапрыемстваў, сваю дзейнасць працягваюць многія ўстановы культуры нашай краіны, у тым ліку — і абласныя метадычныя цэнтры. Якім чынам арганізавана іх работа з раёнамі, што робіцца для метадычнай падтрымкі культработнікаў, ці шмат ладзіцца анлайн-
Далей
|
Ад Нарава да Эльбы: вайсковы шлях беларускага хлопца
...Званю ў дзверы. Мне звычайна адчыняе бабуля ці дзед. Але хто б з іх ні адкрыў дзверы, я адразу іду ў пакой да яго, дзеда Валодзі, Уладзіміра Уладзіміравіча Чарнякевіча. У яго ў пакоі — свой, такі цікавы мне, малому, мужчынскі свет уладкаваных рэчаў: дзясяткі карпусоў маленькіх і вялікіх гадзіннікаў, над рамонтам якіх ён мог прабавіць цэлы дзень, шафа, дзе на вешалцы віселі яго рэчы і, сярод іх, — карычневы пінжак, з кішэні якога ён часам даставаў і дарыў мне, філатэлісту-пачаткоўцу, то срэбраную польскую манету даваеннага часу, то незвычайную замежную марку.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"