Свежы нумар
"К" інфармуе
У такт сэрцу сталіцы
26 кастрычніка ў Мінску адбылося ўрачыстае адкрыццё мемарыяльнай шыльды ў гонар кампазітара Алега Молчана. Цырымонія была прымеркаваная да першай гадавіны са дня сыходу творцы.
Далей
Сучасны музей з даўнімі традыцыямі
22 кастрычніка споўнілася 76 гадоў з дня адкрыцця Беларускага дзяржаўнага музея гісторыі Вялікай Айчыннай вайны — найбуйнейшага нацыянальнага сховішча рэліквій ваеннай гісторыі, фондавыя калекцыі якога налічваюць звыш ста пяцідзесяці пяці тысяч адзінак захоўвання.
Далей
“Анімаёўка” ўручыла ўзнагароды
У Магілёве прайшоў XXIII Міжнародны фестываль анімацыйных фільмаў “Анімаёўка”. На ўрачыстай цырымоніі, што прайшла 28 кастрычніка ў кінатэатры “Радзіма”, былі названыя пераможцы конкурсаў і ўладальнікі Гран-пры. “Вялікі хрустальны аловак” уручаны фільму сумеснай вытворчасці Кітая і Германіі “Басаногі Буда” рэжысёра Фэн Сюэ.
Далей
“Музыка ў сядзібе”
7 лістапада ў 16.00 у філіяле Музея гісторыі горада Мінска ў Лошыцкай сядзібе будзе праходзіць мерапрыемства пад назвай, што вынесена ў загаловак.
Далей
Соцыум
Контр-адмірал і “Камень-Дзед”
Часам неяк так выходзіць, што чым бліжэй знаходзіцца тая ці іншая мясціна, тым даўжэй да яе не можаш дабрацца — у мяне так выйшла з захадам Мінскай вобласці, з маляўнічай Валожыншчынай. Чамусьці доўга абмінаў яе ў сваіх падарожжах, хаця і ведаў, што ёсць там на што паглядзець і чаму падзівіцца.
Далей
12 бронзавых чаек на “Пірсе” Мінскага мора
Пад Мінскам у жылым квартале “Пірс” з’явілася цікавая ландшафтна-скульптурная кампазіцыя “Мора побач”. Геаграфічна квартал сапраўды размешчаны недалёка ад Мінскага мора. Ідэю для праекта прапанаваў Клуб інтэлектуальнага вольнага часу “Факультатыў”. Нават знакамітая аповесць “Чайка па імені Джонатан Лінгвістон” Рычарда Баха і дзеці са Школы архітэктурнага мыслення былі ўцягнутыя ў абмеркаванні, калі задумваўся гэты праект.
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае! Prof-партфоліа
Важны чыннік годнага аблічча
Тыя, хто больш-менш уважліва сачылі за сітуацыяй вакол Нацыяльнай прэміі ў галіне выяўленчага мастацтва 2019 — 2020 гадоў, не маглі не ўбачыць тую акалічнасць, што ад самага пачатку (то-бок ад адбору твораў да вызначэння лаўрэатаў) паўставала шмат пытанняў пра адпаведнасць прапанаваных работ высокаму статусу згаданай прэміі.
Гродзенскі графік Юрый Якавенка — адзін з тых творцаў, чый удзел у конкурсе надаў падзеі пэўнай вагі. Тым больш, што ў намінацыі “графіка” мастак фактычна быў па-за канкурэнцыяй.
Далей
art-блог
“Шчаўкунок” адрадзіцца змог
У сярэдзіне кастрычніка адбылася прэм’ера балета “Шчаўкунок” у новай аўтарскай рэдакцыі мастацкага кіраўніка нашага Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатра, народнага артыста Беларусі і СССР Валянціна Елізар’ева.
Далей
Адаптацыя да сітуацыі
Яшчэ адзін погляд на месяц фатаграфіі ў Мінску і Брэсце
МФМ праходзіць у Беларусі ў сёмы раз. Штогод увосень аматары і знаўцы фатаграфіі маюць магчымасць убачыць новыя беларускія і міжнародныя праекты, пачуць лекцыі, наведаць майстар-класы і прэзентацыі. У гэтым годзе, вядома, усё не так — і праграма, і лік лакацый сталі больш сціплымі. Але да гонару арганізатараў трэба сказаць, што яны праявілі волю і асаблівае прафесійнае ўменне — адаптаваць свой план да сітуацыі, а ў выніку засяродзіцца на беларускіх аўтарах і праблемах, сугучных нашаму грамадству. Уваход у экспазіцыю ў менскім “Корпусе” і брэсцкай “Conserva” вольны, а фота-інтэрвенцыі ў Крэва, у вёсцы Любкі (Маладзечанскі раён) і сядзібе графа Тышкевіча і зусім размешчаны ў вулічных прасторах.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў
Юбілейная дата і пазачасавы кантэкст
31 кастрычніка Льву Мікалаевічу Гумілеўскаму спаўняецца 90 гадоў. Зробленае ім — здабытак нацыі, а сам ён належыць да кагорты вялікіх мастакоў савецкай эпохі, якія і ў незалежнай Беларусі не згубілі творчы імпэт і па-ранейшаму плённа працуюць дзеля культурніцкага суверэнітэту нашай краіны. У гэтым няцяжка пераканацца, паглядзеўшы ягоную выставу ў Дзяржаўным літаратурным музеі Янкі Купалы. Яе назва “Мой кліч векавы”.
Далей
На людным месцы
Не пад караоке, а ўжывую
Вось якая падзея адбылася днямі ў Бераставіцкім раёне: ткачыхі Марыя Кажанеўская ды Алена Марцэвіч атрымалі пасведчанні народных майстроў і першыя на Бераставіччыне займелі гэтае званне. Падзея маштабная не толькі для раёна. Чым больш дасведчаных носьбітаў традыцыйнага беларускага мастацтва, тым мацней гэтае мастацтва ўплывае на нашы светапогляд, густ і духоўнасць. Інакш кажучы, дробязей у сферы рэгіянальнай культуры не бывае. Нават цвік, своечасова і правільна забіты ў новую падлогу танцавальнай залы, робіць гонар работнікам сельскага клуба і рабочым раённай гаспадарчай групы. Іншая справа, што і пра гэтыя працоўныя будні пісаць трэба дасведчана і з вялікім натхненнем. Але не буду аналізаваць якасць нашай пошты, а вярнуся да нашых ткачых з Бераставіцкага раёна.
Далей
Гістарыёграф
“Я зноў даю табе памяць...”
Праз месяц, 26 лістапада, споўнілася б 90 гадоў пісьменніку, імя якога ведае кожны беларус. Уладзімір Караткевіч пражыў не надта доўгае жыццё, толькі пяцьдзясят чатыры гады. Але паспеў зрабіць вельмі шмат і ў якасці пісьменніка, і сцэнарыста, і сапраўднага гісторыка-навукоўца, даследчыка беларускай мінуўшчыны. Сярод шматлікіх беларускіх пісьменнікаў паваеннай Беларусі я вылучаю Уладзіміра Караткевіча асобна. Не толькі таму, што ягоныя творы аказалі на мяне наймацнейшае ўражанне і вярнулі да беларускасці. Але і таму, што менавіта гэты пісьменнік ад дзяцінства ведаў, шанаваў і згадваў у сваіх творах асобу Тадэвуша Рэйтана. Сёлета на 28 кастрычніка прыпадала 280-я гадавіна нараджэння Рэйтана, таму я мушу сваім абавязкам распавесці і пра яго, і пра Караткевіча.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры Суботнія сустрэчы
Пакуты механізмаў і неўтаймоўны ківач
Заўсёднікам мінскіх арт-пляцовак Івана СЕМІЛЕТАВА прадстаўляць наўрад ці выпадае. Ён выстаўляецца часта, глядач яго любіць. Балазе, ёсць за што. Мастаку ўласцівая свая непаўторная манера… нават не столькі жывапісу, колькі светабачання, якая і робіць ягоныя творы пазнавальнымі нават у куламесе вялізных “зборнікаў”. І ніхто даўно ўжо не сумняецца: за гэтымі фарбамі ёсць нешта яшчэ. Магічнае і невытлумачальнае.
Аднак выстава “Патаемнае жыццё рэчаў”, якая працуе ў галерэі “Панарама” Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі, для гэтага аўтара нечаканая. Трохі вусцішная загадкавасць яго карцінам была ўласцівая і раней, але не ў такой канцэнтрацыі. Тут дэфункцыяналізаваныя прадметы раптоўна набываюць твар, душу — і разам з імі далучаюцца да экзістэнцыйнага трагізму чалавечага лёсу.
Далей
Афіша "К"
Дарога, пасажыры...
Ёсць шмат вызначэнняў, што такое горад. Але зыходзячы са свайго досведу гараджаніна, я б сказаў, што горад — найперш транспартныя камунікацыі.
Далей
Перыпетыі лёсу
Увасобіць вясновы сад…
Пра Дом рамёстваў і яго крэатыўнага дырэктара
Наташа Каперцехава нарадзілася ў вёсцы Красная-Буда Добрушскага раёна. Адным з яркіх успамінаў дзяцінства сталі вышытыя мамай яркія навалачкі і пакрывалы. А яшчэ захаплялася дзяўчына квітнеючым вясновым садам, ярка-зялёнай рунню, разным лісцем клёну, ядранымі баравікамі і шчодрым россыпам чарніц. Хацелася захаваць гэтую прыгажосць, перанесці яе на тканіну, на паперу, выказаць у песні. У школе Наташа стала актыўнай удзельніцай самадзейнасці: спявала, танцавала, у спектаклях удзельнічала. Сяброўкі часам крыўдзіліся: “Чаму гэта Наташцы заўсёды галоўныя ролі дастаюцца?” “Таму што, яна з гэтымі ролямі спраўляецца лепей”, — казала настаўніца і даручала дзяўчынцы чарговае творчае заданне.
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры ініцыятывы
Народжаны пад промнямі Сонца
Якім будзе памятны знак, прысвечаны першабудаўнікам Светлагорска?
29 ліпеня 2021 года Светлагорск адзначыць сваё 60-годдзе. Менавіта ў гэты дзень у 1961 годзе з’явіўся Указ Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР аб перайменаванні гарадскога пасёлка Шацілкі ў Светлагорск. Вядома, горад унаследаваў усю шматвяковую цікавую мінуўшчыну Вострава Шацілінскага, Шацілавіч, Шацілак — гістарычнага ядра цяперашняга Светлагорска. Таму ўвасобіць гэта — адно з абавязковых умоў канцэпцыі памятнага знака, які павінен быць сонечна-прасветленым, як само імя — Светлагорск. Не лішне нагадаць і пра тое, што ўзвядзенне горада стала тады Усесаюзнай ударнай камсамольскай будоўляй, а значыць, нягледзячы на старажытную гісторыю, ён нясе таксама і маладую энергетыку і па-сутнасці з’яўляецца моладзевым.
Далей
Традыцыі
Магія вясельнага вянка
“К” працягвае цыкл матэрыялаў пра традыцыйнае вяселле. Цяпер распавядаем пра адзін з галоўных святочных атрыбутаў — вянок маладой.
Далей
Погляд з XXI стагоддзя
Некропаль па-над Пціччу
Тым, хто едзе па трасе М1 з Баранавічаў на Мінск, здаецца, вядомы велізарны чорны каменны крыж, які стаіць на высокім пагорку на самым беразе вадасховішча ў Пцічы. Здаецца, вядомы, бо зараз большая частка пяціметровага надмагілля схавана за металёвым зялёным плотам. Аб тым, што за ім нешта ёсць, здагадаецца толькі пільны глядач. Ды і то зімой і ранняй вясной, пакуль не зазелянелі краявіды. А зазірнуць за плот варта.
Далей
ART-блог: беларускае мастацтва Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |