Свежы нумар
Соцыум
Рукапісы не гараць
Зварот у будучыню — місія архіўнай справы
Беларускі дзяржаўны архіў-музей літаратуры і мастацтва рыхтуецца сустрэць сваё 60-годдзе. Утвораны пастановай Савета Міністраў БССР 9 чэрвеня 1960 года, сёння ён з’яўляецца адным з галоўных сховішчаў дакументаў па гісторыі беларускай культуры. З якімі набыткамі, дасягненнямі і планамі сустракае ўстанова сваю круглую дату?
Далей
Брэсцкая крэпасць: гісторыя аднаго ліставання
Праз пару тыдняў мы зноў будзем гартаць трагічныя старонкі гісторыі, калі 22 чэрвеня 1941 года войскі нямецка-фашысцкіх захопнікаў перайшлі мяжу Савецкага Саюза, пачаўшы адлік мільёнам ахвяр у гэтай жахлівай вайне. Сярод першых удары і кулі ўзброеных салдат вермахта прынялі на сябе, як вядома, савецкія пагранічнікі, у тым ліку — абаронцы Брэсцкай крэпасці.
Далей
"К" інфармуе
Падарункі ветэранам у музычным “серыяле”
Акцыя “Майстры культуры — ветэранам”, зладжаная сумесна Белтэлерадыёкампаніяй і Міністэрствам культуры Беларусі, працягваецца. Гэтым тыднем каманда БТ-3 запісвала ў сталічнай філармоніі, пакуль зачыненай для наведвальнікаў, праграмы вядучых творчых калектываў краіны. З 13 чэрвеня ўсе гэтыя канцэрты пачнуць з’яўляцца ў эфіры.
Далей
Прэм’ерна і заслужана
10 чэрвеня — намнога раней, чым звычайна — Магілёўскі абласны драматычны тэатр адкрывае 133 сезон. Прычым у новым статусе: днямі тэатру прысвоена званне Заслужанага калектыву Рэспублікі Беларусь.
Далей
Мова як “мэсэдж”
Не так даўно ў цэнтры спачатку Гомеля, а потым і Брэста з’явілася тое слова, якое падаецца для беларусаў сакральным. Тое, што яно азначае, класік заклікаў нас не пакідаць, каб “не ўмерці”. І вось, цяпер на гэтым слове ў прамым сэнсе можна сядзець — што многія суграмадзяне ўжо з вялікай ахвотай робяць.
Далей
art-блог
Ці ўсё нармальна?
У беларускую драматургію прыйшлі маладыя ды таленавітыя аўтаркі. Іх тэксты вельмі розныя, самабытныя і яркія. Адной з заўважных стала дэбютная п’еса Улады Хмель “Усё нармальна”, якая ўвайшла ў лонг- і шорт-лісты адразу некалькіх прэстыжных конкурсаў Мінска і Масквы. А неўзабаве п’еса была пастаўлена ў Рэспубліканскім тэатры беларускай драматургіі дэбютанткай у рэжысуры Ганнай Якаўлевай. Таксама ўпершыню на прафесійнай сцэне выступіла актрыса Ірына Якавец.
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае!
Артыст самай залежнай прафесіі
З заслужаным артыстам Беларусі Баляславам Сяўко я быў добра знаёмы. Мы сябравалі, сустракаліся на Зэльвеншчыне, якую ён любіў, успамінаючы сваё маленства і школьныя гады. Нават захавалася ў маім хатнім архіве некалькі ягоных лістоў, дзе ён адказваў на мае пытанні, пісаў пра свае новыя ролі. А былы рэдактар райгазеты “Праца” (Зэльва) Ірына Іосіфаўна Васілеўка неяк прызналася, што Баляслаў Іванавіч яе сваяк.
Далей
“Мільфлёр” — тысяча кветак
У Арт-гасцёўні “Высокае места”, што ў гістарычным цэнтры сталіцы, праходзіць выстава кафедры дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва і касцюма Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў. Яна была прымеркаваная да 75-годдзя навучальнай установы.
Далей
На людным месцы
Не згубіць бы, не забыцца…
Век жыві, век вучыся. Корпаўся ў інтэрнеце і выпадкова натрапіў на прымаўку “Мая хата з краю…” І надзвычай здзівіўся, што ёсць у яе даўно забыты працяг. У поўнай форме гучыць народны выраз такім чынам: “Мая хата з краю, таму першым ворага сустракаю”. У скарочаным варыянце мае прымаўка адно значэнне, у поўным — цалкам супрацьлеглае. Перапісванне ісціны ў філалагічным, так бы мовіць фармаце. Не буду цяпер высвятляць сутнасць моўных (а мо і не толькі моўных) працэсаў, у выніку якіх патрыёт у прымаўцы ператварыўся ў абыякавага хутараніна. Мовазнаўцы кажуць, што аналагічныя скарачэнні для славянскіх прымавак ды прыказак — вельмі ўласцівыя. Таму тут вось якую выснову варта зрабіць: фальклорныя (дый не толькі) вышукі неабходна да канца даводзіць. Каб складнікі той карпатлівай працы не губляліся, утвараючы двухсэнсоўнасць успрымання няпоўнага выніку. Гэта ў любой справе важна, асабліва — у сутнасным развіцці нацыянальнага мастацтва. У адваротным выпадку развучымся разумець песні ды прыпеўкі, будзем бабульчыны ручнікі няправільна расшыфроўваць. А як тады данесці спадкаемцам, што беларуская хата — заўжды ворага першай сустракае, а не хаваецца ў бульбу…
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў Гістарыёграф
Таямніцы Манюшкаў
Частка X
Чаму ж мы столькі ўвагі надалі асобе італьянскага музыканта Алясандра Данэзі? Па-першае, таму, што вяртанне забытых імёнаў, датычных да гісторыі Беларусі — уласна кажучы, наш абавязак. А Данэзі, як мы ўжо бачым, цалкам на тое заслугоўвае. Па-другое, менавіта яго можна лічыць асноўным прэтэндэнтам на ролю аўтара музыкі да адной з першых на Беларусі опер “Агатка”, якую сёння зазвычай прыпісваюць нямецкаму кампазітару Ёгану Голанду.
Ну і па-трэцяе, продкі будучай жонкі Станіслава Манюшкі Аляксандры Мюлер, верагодна, не толькі гралі свае ролі ў прэм’ернай нясвіжскай пастаноўцы “Агаткі”, але пазней паспяхова дэманстравалі яе на варшаўскай сцэне. І калі б яны пакінулі ўспаміны, дык дапамаглі б нам раз і назаўсёды вырашыць пытанне: хто — Данэзі або Ёган Голанд — у 1784 годзе пры агеньчыку свечкі абмяркоўваў з Мацеем Радзівілам “музычныя акцэнты” опернай партытуры. Але паколькі ўспамінаў няма, давядзецца разбірацца самім.
Далей
Суботнія сустрэчы
Вольга КЛЕБАНОВІЧ: “А я кажу — маўчаць! І чакаць выніку!”
“У мяне былі каралеўскія ролі”, — кажа народная артыстка Беларусі, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Вольга Клебановіч. І сапраўды, любая актрыса пазайздросціць такому бліскучаму спісу і такому напоўненаму творчасцю, поспехамі і авацыямі жыццю на сцэне. Якое і доўжыцца, і нават набывае новыя фарбы — у родным Нацыянальным акадэмічным драматычным тэатры імя М. Горкага наступныя пастаноўкі Вольга Міхайлаўна рыхтуе ўжо ў якасці рэжысёра. І да 75-гадовага юбілею артысткі, які святкаваўся напрыканцы зімы, павінна была адбыцца адна прэм’ера — але ўсё перанеслася. І наша размова з Вольгай Клебановіч з аднаго боку юбілейная, але ж з другога — гаворым мы не пра мінулае, а пра будучае і пра новыя творчыя здзяйсненні.
Далей
Персона
“Выратоўвае любоў”
Снягі, дажджы і сонца “не па п’есе”
Сёння знакамітаму драматургу, старшыні Беларускага саюза тэатральных дзеячаў, лаўрэату Дзяржаўнай прэміі СССР, заслужанаму дзеячу мастацтваў Беларусі Аляксею Дудараву спаўняецца 70 гадоў. Час цяпер, вядома, не самы юбілейны, ніякіх “густанаселеных” святкаванняў з гэтай нагоды не прадбачыцца — дый сам віноўнік урачыстасці не надта любіць адзначаць такія даты. Нават на інтэрв’ю пагадзіўся не адразу: маўляў, столькі іх за жыццё “панараздаваў”, што выпрацавалася на іх “алергія”. Нарэшце, мы дамовіліся на анлайн-размову. І ледзь я пазваніла ў азначаны час, Аляксей Ануфрыевіч адразу пачаў выбудоўваць драматургію. Як? Вельмі проста: задаў пытанне.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры Страта
Чароўны баец палку дызайнераў
Ад цяжкай хваробы пайшла з жыцця Ала Ленсу — адзін са старэйшых дызайнераў Беларусі, калі можна так сказать пра гэтую прыгожую жанчыну. 68 год для нашага часу — зусім не ўзрост. Жыць бы ды жыць, але…
Далей
Праз гасцінец
Брэндавы сегмент слонімскага элемента
У пошуках новага падыходу да нематэрыяльнай спадчыны
Ніякі каранавiрус не можа стаць перашкодай юбілею! У першы дзень вясны споўнілася 5 гадоў Слонімскаму раённаму Цэнтру культуры, народнай творчасці і рамёстваў. Установа ўваходзіць у сістэму аддзела культуры Слонімскага райвыканкама і з’яўляецца адным са звёнаў ланцуга, што вызначае не толькі дасугавую палітыку рэгіёна, а захоўвае, развівае і прапагандуе яго матэрыяльную і нематэрыяльную — духоўную спадчыну. Сёння я і прапаную вам азнаёміцца з тым, як вырашаюцца гэтыя пытанні ў раёне. А маім памочнікам пры стварэнні дадзенага матэрыялу стала метадыст цэнтра Святлана Бушчык, добра знаёмая чытачам “К” па інфармацыі, якую яна дасылае на адрас газеты.
Далей
Перыпетыі лёсу
“Ты здымі, здымі мяне, фатограф…”
Галерэя смаргонскіх вобразаў
— А хто фатаграфаваў ваша вяселле? — пацікавілася ў мамы, калі разам разглядалі сямейны фотаальбом.
— Быў у Смаргоні фатограф нямы… Раман Яцкевіч.
— Прыязджаў з горада ажно ў Войстам?
— Так, ён па ўсім раёне фатаграфаваў…
Вяселле было ў 1965 годзе. Аказалася, што і іншыя вяселлі ў нашай радні таксама здымаў “нямы Раман”. У альбоме захаваліся фотакарткі дзвюх вяселляў, зробленыя ў 1958 годзе.
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры Афіша "К"
“Пэр Гюнт” вяртаецца ў Вялікі
У Нацыянальным акадэмічным Вялікім тэатры оперы і балета працягваюцца рэпетыцыі спектакля “Пэр Гюнт”, які ставіць балетмайстар Сяргей Мікель
Далей
ініцыятывы
Маршруты Бацькаўшчыны, або Як праявіць грані турыстычнага дыямента
Некалькі гадоў таму мне давялося прысутнічаць на культурніцкай імпрэзе з удзелам аднаго са статусных дыпламатаў. Запомніўся ягоны аповед пра тое, як калісьці ён быў здзіўлены, даведаўшыся, што некаторыя яго падначаленыя, якія за час службы фактычна сталі “старажыламі” Еўропы, у прыватнасці, Парыжа, Берліна, Вены ды іншых славутых цэнтраў замежжа, ніводнага разу не пабывалі ў Полацку. Паколькі, на ягоную думку, людзі, што не ведаюць гісторыі сваёй краіны, не здольныя паўнавартасна прадстаўляць яе інтарэсы за мяжой, ён загадаў усім у абавязковым парадку наведаць горад-калыску беларускай дзяржаўнасці, і асабіста яму рабіць справаздачы аб выкананні гэтага даручэння. Сапраўды, патрыятызм можна выхоўваць самымі рознымі сродкамі. Галоўнае — вынік!
Далей
Погляд з XXI стагоддзя
“Мудрагеліста тасуецца калода...”
Пакручасты шлях графа Сямёна Зорыча праз Шклоў
(Працяг. Пачатак у №№ 15 — 18, 20 — 22)
Далей
ART-блог: беларускае мастацтва Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |