Свежы нумар
Калонка рэдактара
Імя яму — Абыякавасць
Пачатак бадай самай тусовачнай вуліцы Мінска. У размаітай галерэі вобразаў, якая адлюстроўвае складанае мінулае і вясёлую сучнаснасць гэтых мясцін амаль згубіўся сціпленькі, яшчэ савецкі помнік. Ён усталяваны на месцы першага публічнага пакарання мінскіх падпольшчыкаў. Здымак той падзеі стаў бадай іканаграфічным і, напэўна, вы яго ведаеце. Бо яго ведаюць літаральна ва ўсім свеце.
Далей
Соцыум
Уласны погляд на агульную гісторыю
У красавіку у Беларускім дзяржаўным музеі гісторыі Вялікай Айчыннай вайны прайшла VI Міжнародная навукова-практычная канферэнцыя “Вызваленне Беларусі. Памяць скрозь гады”, якую разам з музеем ладзілі Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь, Інстытут гісторыі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі і расійскі фонд “Гістарычная памяць”. “К” друкуе сціслы пераказ таго, што ўдалося абмеркаваць даследчыкам.
Далей
Дзяжурны па нумары
Нецэнзурнае бяспамяцтва?
Памылкі і недакладнасці ў надпісах на воінскіх пахаваннях — з’ява, на жаль, нярэдкая. Але часам такі ненаўмысны агрэх можа выглядаць не проста непрыгожа — нават непрыстойна.
Далей
аКно ў свет
Каб пабачыць сонца
На мінулым тыдні ў ТЮГу адбылася прэм’ера спектакля “Я бачу сонца”. На беларускіх падмостках з’явілася грузінскае сяло, якое адчайна працуе для перамогі і чакае салдат з фронту. У галоўнага героя — падлетка Сасо — свая вайна: цяжкая праца ў полі, вучоба, дапамога цётцы Кето і аднакласніцы Хаціі, якая з усяго навакольнага свету бачыць толькі сонца. А калі бачыць сонца, дык мае надзею, што пасля вайны зрок можна вярнуць. Пра надзеі творчыя і грамадскія, пра магчымасць раскрыць сучасныя праблемы праз творы іншай эпохі аглядальнік “К” размаўляла з аўтарам інсцэніроўкі і рэжысёрам-пастаноўшчыкам спектакля, мастацкім кіраўніком Тбіліскага ТЮГа імя Надара Думбадзэ Дзімітрыем ХВЦІСІЯШВІЛІ.
Далей
art-блог
З палону штодзённасці — да святла і любові
На сцэне Белдзяржфілармоніі 26 красавіка Дзяржаўная акадэмічная харавая капэла імя Рыгора Шырмы прадставіла сваю новую праграму “Вайна і мір”. У ёй прагучалі творы амаль невядомых у Беларусі кампазітараў, але праект унікальны не толькі з гэтай прычыны. Публіцы быў прапанаваны не проста канцэрт, а музычна-харэаграфічны спектакль-прытча з лейтматывам “Мір — сляпы, але вайна бачыць шмат”.
Далей
Вобраз трагедыі праз прызму камеры
Для беларускага кінематографа тэма вайны заўжды была стрыжнявой. І апрача твораў, што ўзніклі праз “павеў часу”, яна спарадзіла і сапраўдныя шэдэўры — стужкі, якія і сёння можна па праву лічыць гонарам айчыннага кінематографа. Шчырыя пошукі праўды рэжысёраў-шасцідзясятнікаў, трагічная гісторыя, моцная ваенная проза, якая стала асновай многіх экранізацый — усё гэта выбухнула шэрагам выбітных фільмаў, многія вобразы з якіх сёння з’яўляюцца іканаграфічнымі.
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае! На людным месцы
Вайна і мір
Так ужо прынята, што галоўная работа на вайне — забіваць ворага. Таму самае дарагое на фронце не тушонка, а патроны. Бывала, распавядаў дзед Сцяпан, за поўныя нявыкарыстаныя абоймы пасля бою салдат расстрэльвалі. Я, маладзён, усё не мог рады даць: “Чаму?” “Страляюць па тых, хто страляе, — цярпліва даводзіў салдацкія ісціны дзед. — Не страляў, значыць, за сваё жыццё дрыжэў…” Не памятаю, у якім нямецкім мястэчку заспела дзеда вестка пра тое, што вайна скончылася. Але свята аказалася двайным: 9 мая ў яго — дзень нараджэння. Як тут без салюту абысціся? Расстраляў ён з “тэтэшкі” тое, што ў пісталеце было, потым — дзве запасныя абоймы, затым — недатыкальны запас з асабістай валізкі (знаходзілася там месца і для бляшанак з тушонкай). Калі скончылася і там, пайшоў пазычыць. У выніку перагрэты пісталет заклініла… У гэтыя дні я не магу без згадак пра вайну. Я яе не бачыў, але мне баліць. Вам, мяркуючы па пошце, таксама.
Далей
Актуаліі
На плошчы Перамогі
Эпіцэнтрам святкавання 9 Мая заканамерна стала мінская плошча Перамогі. Менавіта тут прайшлі асноўныя мерапрыемствы ўсенароднага свята. Ва ўскладанні вянкоў бралі ўдзел Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь Аляксандр Лукашэнка, прадстаўнікі органаў дзяржаўнага кіравання, Нацыянальнага Сходу, замежнага дыпламатычнага корпуса… Кветкі, прынесеныя да Вечнага Агню, дадалі ўрачыстага святла пахмурнаму надвор'ю.
Далей
У гонар “вечна жывых”
Напярэдадні Дня Перамогі ў Магілёве адбылася творчая вечарына беларускага кампазітара Уладзіміра Браілоўскага “Вечна жывыя”, прысвечаная гэтаму святу і будучаму юбілею вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў
У цэнтры — флейта
У панядзелак у Мінску адкрыецца Флейтавы цэнтр. А літаральна тыднем пазней, 23 — 26 мая, пройдзе ўжо другі фестываль “Беларускія флейтавыя дні”.
Далей
Імпрэзы, акцыі, выставы…
Мы працягваем публікацыю матэрыялаў пра развіццё культуры Аршанскага рэгіёна. Гэтым разам падборка навін тычыцца ўдасканалення бібліятэчнай справы. Інфармацыя прадастаўлена дырэктарам Аршанскай цэнтралізаванай бібліятэчнай сістэмы Аксанай Кулагінай.
Далей
“Выхад” — ёсць!
9 мая адкрыўся беларускі павільён на Венецыянскай арт-біенале. Пяць састаўных аб’ектаў, у цэнтры якіх змешчаны чалавечыя скульптуры ў натуральную велічыню, размешчаныя ў гістарычным будынку на Салізада Стрэта — што зусім непадалёк ад асноўных біенальных лакацый.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры
Ці спадабаецца Zena “Еўрабачанню”?
Ужо ў аўторак, 14 мая, стане зразумелым, наколькі верным быў выбар беларускага прафесійнага журы, якое вырашыла адправіць у Тэль-Авіў на конкурс песні “Еўрабачанне” спявачку Zena.
Далей
Лісты з вайны
“Дарагая, я вельмі цябе кахаю!”
Фонды Клічаўскага краязнаўчага музея распавядаюць
Вайна пакінула нам нямала дакументальных сведчанняў. Асаблівае месца сярод іх займаюць франтавыя і партызанскія лісты, якія ёсць у кожным музейным фондзе. Гэтыя пажоўклыя аркушы паперы вяртаюць нас да самай жорсткай у сусветнай гісторыі вайны, калі на палях баёў ад Баранцава да Чорнага мора вырашаўся лёс ўсяго чалавецтва. Лісты захавалі трагедыю і подзвіг народа, горыч страт і радасць перамог, любоў да блізкіх.Праз дзесяцігоддзі яны зноў і зноў нагадваюць нам не толькі пра вайну, але і пра людзей, што вынеслі яе на сваіх плячах. Лісты з вайны, пісьмы пра вайну….
Далей
Рэпарцёрскі марафон
Рака. Помнік. Музей
“Рэдкая птушка даляціць да сярэдзіны Дняпра”. Мабыць, цяжка знайсці чалавека, які б хоць раз у жыцці не пачуў гэтае выслоўе Мікалая Васільевіча Гогаля альбо не скарыстаў яго сам. Гэта літаратурны вобраз, дзе гіпербала — рэч натуральная, а часам і неабходная.
А калі дапасоўваць яе да рэчаіснасці, то магу сказаць, што рэдкі журналіст або турыст даедзе да Лоева — які акурат і стаіць на згаданым класікам Дняпры. Мой калега Яўген Рагін, які ў рэдакцыі адказны за рэгіянальную культуру і праз гэта аб’ездзіў нашу краіну ўздоўж, упоперак і па перыметры ды бадай усіх адказных культработнікаў у твар ведае — нават ён у Лоеве не бываў!
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры Погляд з XXI стагоддзя
“А памяць, як калодзеж, глыбокая...”
Памяць пра вайну… Яна не сціраецца, не становіцца больш цьмянай з цягам гадоў. Мабыць, таму, што гэта не толькі памяць асобных людзей ці аднаго пакалення. Гэта Памяць народа, навечна ўплеценая ў яго гісторыю, у яго сучаснасць і будучыню, у яго нацыянальную самасвядомасць. Прайшло шмат гадоў, як скончылася Вялікая Айчынная, але рэха яе і да гэтых дзён не сціхае ў чалавечых душах.
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |