Свежы нумар
Соцыум
Памяць вайны ў віртуальнай прасторы
Абеліск на салдацкай магіле — досыць звыклая частка тыповага беларускага краявіду. Тыя войны, што пракаціліся па нашай зямлі, пакідалі па сабе і такія сляды. Многія пахаваныя ў нас савецкія салдаты — родам з далёкіх ад Беларусі мясцін, і сваякі дагэтуль шукаюцьіх магілы. Як не даць памяці пра палеглых знікнуць — і зрабіць яе даступнай для ўсіх?
На пачатку года ў інтэрнэце з’явіўся сайт праекта “Ваенныя мемарыялы Беларусі”(belmemorial.by). Яго завадатары ставяць перад сабой мэту стварыць адкрытую базу воінскіх пахаванняў на тэрыторыі нашай краіны, з дапамогай якой кожны здолее адшукаць інфармацыю аб салдатах розных войнаў, якія знайшлі спачын у беларускай зямлі.
Далей
Каментарыі (1)
Стаўка на тусоўку?
Канцэрт у падтрымку знакамітага беларускага саўндпрадзюсара Андрэя Жукава прайшоў амаль незаўважна. Было прададзена толькі 20 білетаў, выручкі ад якіх хапіла добра калі на арэнду клуба. Адпаведна, не ўдалося зрабіць нават кроку да заяўленай мэты — збору сродкаў на закупку студыйнага абсталявання.
Чаму ж найлепшы, як нярэдка кажуць пра Жукава, беларускі гукарэжысёр запатрабаваў падтрымкі музычнага цэху — і чаму акцыя салідарнасці з ім, ініцыяваная гуртом Drom Ecstasy, практычна правалілася? Можа, гэта час такі, або..?
Далей
Prof-партфоліа
Калі зямля рухаецца
На пытанні “К” пра традыцыі продкаў адказвае дырэктар Брэсцкага абласнога грамадска-культурнага цэнтра Святлана КАРЖУК
Нашы абласныя метадычныя цэнтры даўно не маюць у назве слова “навуковы”. Слова забралі, аднак функцыю навуковую не адмянілі. Дый як яе можна праігнараваць, калі экспедыцыі, збор звестак пра носьбітаў традыцыі, манеру іх творчасці ў спевах, танцах, рамястве, кулінарыі, вусным расповедзе — як і фіксацыя ды аналіз з інтэрпрэтацыяй вынікаў той творчасці — і ёсць найпершы навуковы складнік любой установы, які прэтэндуе на пэўнае абагульненне і прагноз у сферы рэгіянальнай культуры. Такім красамоўным абагульненнем сталі для мяне цудоўныя выданні па нацыянальным касцюме Брэстчыны, Віцебшчыны, Магілёўшчыны…
Чым заняты метадысты сёння, якія праблемы аналізуюць, каб паспяхова іх вырашыць. Пра гэта — у інтэрв’ю.
Далей
art-блог
Ціхая “Драма” не для ўсіх
У адным са сваіх твораў Альгерд Бахарэвіч пісаў, што жыццё кожнага чалавека — ужо самакаштоўная крыніца для гісторый. Гэтыя словы пісьменніка ты прыгадваеш, гледзячы кінаальманах “Драма” Мікіты Лаўрэцкага, Аляксея Свірскага і Юліі Шатун. Тры беларускія рэжысёры распавядаюць пра свае персанальныя “ціхія” драмы.
Далей
Добра быць Марынай!
Дырыжор Марына Траццякова справіла сваё 50-годдзе не адной урачыстай вечарынай, а цэлым шэрагам крэатыўных праектаў. І дапамаглі ёй у гэтым тыя калектывы, дзе яна працуе: Беларускі дзяржаўны акадэмічны музычны тэатр і Музычная капэла “Санорус”.
Далей
Нерукатворныя помнікі Песняру
У Дзяржаўным літаратурным музеі Янкі Купалы да 6 сакавіка можна наведаць выставу мастацкай фатаграфіі “Дрэвы, якія памятаюць Купалу”. Яе куратар Альберт Цэхановіч прапануе пераасэнсаваць жыццё і творчасць беларускага класіка праз фотаздымкі яго родных мясцін.
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае! На людным месцы
Час марцовых катоў
Гэта ж колькі, Божухна, часу прайшло з моманту майго даўгагрывага джынсова-рок-н-рольнага юнацтва? Сапраўды, момантам усё мільганула. Скончыў дзесяцігодку ў 1977-м. Было мне толькі 16. Сем гадоў дабіраўся да Веткі альбом Uriah Heep з песняй Jule Morning. Яна стала гімнам апошняга лета майго дзяцінства. І распачала адлік маёй спрадвечнай любові да класічнага рока. Таму факт, што чараўніку-энігматыку Чэславу Немэну споўнілася б 16 лютага 80 гадоў, лічу знакавым. Журналістка Юлія Цімашчук назвала Чэслава вялікім рок-музыкантам. Не маю аргументаў, каб запярэчыць. Менавіта Юлія даслала нам інфармацыю, як адзначылі 80-годдзе з дня нараджэння Чэслава Немэна на яго роднай Шчучыншчыне. І ўсё гэта не магло не скіраваць сённяшні агляд у рэчышча музыкі, любові, кахання. Лёгкі дотык да вобраза жанчыны пакінем для наступнага нумара “К”.
Далей
Гістарыёграф
Дырэктар на тры месяцы
Мсціслаў Дабужынскі ў Віцебску
Восеньскім днём 1918 года на перон Віцебскага вакзала з петраградскага цягніка выйшаў хударлявы мужчына гадоў сарака. Гэта быў вядомы графік і мастак тэатра Мсціслаў Дабужынскі. Сюды ён прыбыў па накіраванні Аддзела выяўленчых мастацтваў пры Наркамасветы паўночна-заходніх абласцей для дапамогі ў арганізацыі працы створанай у Віцебску Народнай мастацкай вучэльні.
Далей
Патрыярх археалогіі і яго скарбы
Знакаміты беларускі гісторык Эдуард Міхайлавіч Загарульскі не так даўно адсвяткаваў сваё 90-годдзе. Ён належыць да таго пакалення, на жыццё і дзейнасць якога істотна паўплывалі няпростыя рэаліі савецкай эпохі, а потым і змена эпох. І тым не меней, набыткі навукоўца вылучаюцца ўражвальнай грунтоўнасцю.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў
Навука пераважыла штангу
Міхаіл Стралец — адзін з пастаянных аўтараў “К”. Хацелася б трохі распавесці пра гэтага чалавека, якога я ведаю з маладосці. Тым болей, і нагода выдатная — ягонае 60-годдзе.
Далей
Актуаліі
Фенікс супраць Марэны
І вось, вясна наступіла. Пакуль пост не пачаўся, самы час для масленічных гулянняў. Сёння, 2 сакавіка, старажытнае славянскае свята ладзяць у Беларускім дзяржаўным музеі народнай архітэктуры і побыту. Кульмінацыяй, вядома ж, стане спальванне саламянага пудзіла зімы — “Марэны”.
Далей
Хто ўзначаліць кампазітараў?
Беларускі саюз кампазітараў святкуе сваё 85-годдзе. У сераду ў Белдзяржфілармоніі адбыўся канцэрт прэм’ер камерных твораў, сёння — юбілейны сімфанічны канцэрт. А за некалькі гадзін да яго пройдзе пазачарговы з’езд нашых творцаў, дзе павінна быць прынята новая рэдакцыя статута гэтай грамадскай суполкі, а галоўнае — пасля нядаўняга сыходу з жыцця Ігара Лучанка адбудуцца выбары новага старшыні праўлення.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры
Геній месца: Чэслаў Немэн
Сёлета і ў Польшчы, і ў Беларусі адзначаюцца 80-я ўгодкі з дня нараджэння знакамітага музыканта, філосафа, мастака, ураджэнца вёскі Старыя Васілішкі Гродзенскай вобласці Чэслава Немэна. Адным з важкіх эпізодаў святкавання стала выданне прысвечанай Немэну кнігі, якая запачаткавала плануемую серыю Genius loci (“Геній месца”), прысвечаную нашым землякам, якія праславіліся па-за межамі радзімы.
Далей
Талеркі на мове
Стартаваў новы сезон “Беларускіх уікэндаў” — праекта, які прадугледжвае пераклад папулярных замежных кінастужак на беларускую мову. З сакавіка дэманстрацыя фільмаў у новай агучцы на нашай роднай мове будзе праходзіць паралельна ў Мінску і Гродне.
Далей
Сустрэча зімы з летам
У адным з мінулых нумароў “К” вядомая фалькларыстка Рэгіна Гамзовіч заклікала работнікаў культуры захоўваць ды адраджаць уласныя, мясцовыя традыцыі зімовых святаў. Пра адну з іх хацелася б распавесці. У вёсцы Нова-Янчына, што на Барысаўшчыне, Грамніцы адзначаюць па-свойму.
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры "Песнярам" – 50
Уладзімір Ткачэнка: “Гэта былі гады захаплення...”
Гэты музыкант прыйшоў у “Песняры” тады, калі ансамбль перажываў, напэўна, другую пару свайго росквіту: ён усё яшчэ пастаўляў на эстраду адзін новы хіт за адным, пры гэтым паралельна ажыццяўляючы пастаноўкі рок-опер. А пакінуў яго гэты грандыёзны гітарыст у тыя гады, калі на творчым гарызонце калектыву, магчыма, з’явіліся першыя навальнічныя аблокі. Ужо не адно дзесяцігоддзе сэрца Уладзіміра ТКАЧЭНКІ належыць Нацыянальнаму акадэмічнаму канцэртнаму аркестру Беларусі, але працягвае яно біцца і там — у часы працы артыста ў легендарным савецкім і беларускім ансамблі...
Далей
Фотарэпартаж
Аскепкі “ПлаSтформы”
Сёлетняя “ПлаSтформа” атрымалася да пярэстасці разнастайнай. Пашырыліся стылістычныя межы (у прыватнасці, у іх быў уключаны арт-перформанс) і геаграфія ўдзельнікаў. Куды больш насычанай стала дадатковая праграма, разлічаная не на гледачоў, а на ўдзельнікаў працэсу. Маладая менеджарская каманда значна разгрузіла нястомнага рупліўца Вячаслава Іназемцава, які раней мусіў завіхацца больш за ўсіх.
Далей
Праз гасцінец
У спадзеве на маладую кроў
Падгалле знаходзіцца на самым ускрайку Беларусі — усяго за паўтара кіламетры ад мяжы з Украінай. Таму ёсць магчымасць параўноўваць. Але тыя праблемы, якія выразна прасочваюцца ў тамтэйшай сферы культуры, звыклыя сёння для многіх нашых паселішчаў. У гэтым я ўпэўніўся, пазнаёміўшыся з дзейнасцю аднаго з двух падгальскіх яе агменяў. Чаму толькі аднаго? Бо, як я ўжо пісаў, заўважыў падчас сваіх вандровак дзіўную тэндэнцыю. Зрэшты, пра гэта пазней.
Далей
ART-блог: беларускае мастацтва
Музей зачынены на зіму
Цяперашнія Іванічы — гэта зусім ужо малая радзіма. Зрэшты, і ў найлепшыя свае часіны вёска не магла пахваліцца вялікай колькасцю насельніцтва. Можа, таму і культурных устаноў у ёй ніколі не было надта шмат. Але размаўляючы з яе жыхарамі, я зразумеў, што культура ім вельмі патрэбная. Як цяжкахворыя чапляюцца за жыццё, гэтак — ужо прабачце за такое параўнанне — іванічане трымаюцца за культуру, якая не дае памерці іх душам. І па меры ўласных сіл ды магчымасцяў захоўваюць яе ды імкнуцца развіваць. Гонар ім ды хвала!
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |