Свежы нумар
Соцыум
Дзе карані сплятаюцца з мурамі
Нават тыя, хто апошнім разам бываў у Гальшанах усяго які год таму, сёння знакаміты на ўвесь край замак не пазнаюць. Яго паўночная вежа — яшчэ нядаўна паўзруйнаваная — ужо цешыць вока бялюткай свежай тынкоўкай. Адноўленая і накрытая дахам, на якім красуецца флюгер, звонку яна ўжо выглядае амаль завершанай — хаця наперадзе яшчэ даволі працы. Каб паспець своечасова, работы па аднаўленні не спыняюць нават узімку.
Далей
Навагодні святочны… прымітыў
Практыкум побытавай этнаграфіі
За кароткі прамежак часу Беларусь стала краінай, дзе пераважае гарадское насельніцтва. Як і ва ўсім свеце, наша этнічная культура сфарміравалася ў сельскім асяроддзі. І як усюды ў свеце, яна адыходзіць у нябыт, бо пераемнасць страчваецца. Пытанне ў тым, што з гэтай культуры мы ўсвядомім як сваю нацыянальную каштоўнасць, як частку сваёй душы.
Лічу, надышоў час прыстасаваць нашы народныя традыцыі да гарадскога асяроддзя. А яны ў нас багатыя і адметныя. Многае захавалася ў архаічных формах. Паразважаем найперш пра зімовыя карнавальныя звычаі, здатныя стаць крыніцай натхнення для творчых культработнікаў.
Далей
Калонка рэдактара
Навадзел навадзелу розніца
Не так даўно Беларускі камітэт ICOMOS абвясціў конкурс з красамоўнай назвай “Спадчына ў дзеянні”. Сімптаматычна, што амаль адначасова з гэтым чарговы прыклад дзеянняў са спадчынай (або уздзеянняў на яе) стаў нагодай для фэйсбучных баталій. Гутарка пра турыстычны комплекс “Сула”, які зусім нядаўна быў “панскім маёнткам”, а цяпер з’яўляецца “паркам гісторыі”.
Далей
Prof-партфоліа
Багна як містычная сіла
“Сфагнум” — гэта сёння ўжо не толькі раман Віктара Марціновіча, але і кінапраект знаных дакументалістаў Віктара АСЛЮКА і Вольгі ДАШУК. Навіна пра тое, што сябра Еўрапейскай акадэміі пітчынгуе ігравое кіно па матывах твору беларускага пісьменніка на Міжнародным кінафестывалі ў Котбусе, абляцела кінаколы яшчэ напрыканцы мінулага года. Сёння “Сфагнум” мае ўсе шанцы атрымаць увасабленне на кінастудыі “Беларусьфільм”, пазначыўшы пэўныя зрухі ў падыходах да вытворчасці беларускага кіно. Зрэшты, пакуль праект толькі на стадыі распрацоўкі рэжысёрскага сцэнарыя, і казаць пра запуск яшчэ зарана.
Распачаўшы гутарку на пазітыўнай ноце, мы неўзабаве выйшлі на шэраг хваравітых пытанняў — як у дзейных умовах рабіць кіно ў кааперацыі? Сімптаматычна, што пра многія агучаныя тытулаванымі кінематаграфістамі праблемы сёння кажуць і маладыя рэжысёры.
Далей
art-блог
Дора па-за правакацыйнасцю
У загаловак слова “секс” выносяць дзеля таго, каб прыцягнуць да тэксту больш гледачоў. На афішу яго часцяком ставяць з той жа мэтай. Бываюць і выключэнні: прыкладам, незалежны тэатральны праект HomoCosmos спектаклем “Дора, або Сексуальныя неўрозы нашых бацькоў” прапанаваў публіцы развагі на вострую тэму. Аднак пасля таго, як заслона апусціцца, ці не вернуцца думкі гледачоў да першага варыянта?
Далей
Бяжы, Пінок’ё, бяжы!
Калі запрасіць на адзін рынг Пінок’ё і Бураціна — хто выйграе? У нашай краіне перамога хутчэй за ўсё будзе за другім драўляным чалавечкам, бо персанаж Аляксея Талстога даўно стаў больш папулярны за свайго італьянскага прататыпа, выйшаў за межы канкрэтнай кнігі і ператварыўся ў архетып гарэзлівасці, дапытлівасці і мэтанакіраванасці. Пры такім раскладзе сіл айчынныя тэатры ўсё роўна звяртаюцца да казкі Карла Калодзі. Апошні прыклад — “Пінок’ё” ў Тэатры юнага гледача. Аднак ці адчувальна, навошта звыклы даўганосы герой саступае месца менш знаёмаму?
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае!
Высокае неба над высокай вадой
Талент, калі ён ёсць, праявіцца ў кожнай справе, да якой бы чалавек ні спрычыніўся. Ды ўсё ж людзей, якія былі б аднолькава паспяховымі ў розных іпастасях, не так ужо і шмат. Прынамсі, калі гаворка ідзе пра мастацкую творчасць. Не такі ўжо рэдкі выпадак, калі, скажам, графікі спрабуюць сцвердзіць сябе ў жывапісе ці нават у пластыцы. Гэтыя эксперыменты могуць быць даволі цікавымі, ды ўсё ж адчуваецца: нешта дамінуе, а штосьці ідзе “падвёрсткай”.
Выключэннем з гэтага правіла з’яўляецца творчасць Георгія Паплаўскага — выдатнага графіка, майстра эстампа і такога ж значнага жывапісца. У гэтым можна пераканацца на ягонай персанальнай выставе, якая праходзіць у Мастацкай галерэі Міхаіла Савіцкага.
Далей
“Срэбная нітка” Святланы Ветравай
Мінская мастачка Святлана Ветрава 7 лютага прэзентавала ў Літаратурным музеі Максіма Багдановіча свой праект “Кола года”. Уключае ён не толькі выставу гэтай разнапланавай аўтаркі, але і цэлы шэраг тэматычных імпрэзаў.
Далей
На людным месцы
Нам, царам, без юшкі аніяк!
Каб адчуць сябе царом (царэўнай), падрыхтуйце 15 літраў вады. У гэтае вядзерца закіньце без разваг кіло чырвонай рыбы, дзесяць ладных бульбін, дзве — тры морквы, пяць цыбулін, 200 грамаў зялёнага гарошку. Пятрушку, кроп, базілік, лаўровы ліст, духмяны перац і соль — па густу. Варыць, пакуль не з’явіцца адчуванне царскага водару ў паветры і царскай кароны — на галаве. Піць прагнымі каўткамі.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў Гістарыёграф
“Кармэн” з блакітнымі вачыма
Самай вядомай беларускай Кармэн — Ларысе Александроўскай — 15 лютага споўнілася б 115 гадоў. Менавіта з гэтай нагоды ўвечары 19 лютага на сцэне Вялікага тэатра Беларусі — неўміручая класіка Жоржа Бізэ. А непасрэдна перад спектаклем, на другім паверсе, каля Камернай залы, якая носіць імя прымадонны, адкрыецца выстава “Адзін дзень з Ларысай Пампееўнай”. Там можна будзе ўбачыць унікальныя фотаздымкі, праграмкі, афішы, касцюмы, аксесуары, асабістыя рэчы артысткі: напрыклад, яе патэфон і туалетны столік.
Далей
Нашчадкі сарматаў
Актуаліі
Аршанская перспектыва
Рэдакцыя працягвае асвятляць развіццё культуры Аршанскага рэгіёна, аднаго з унікальных на Беларусі па насычанасці гісторыка-архітэктурных аб’ектаў і багацці літаратурна-мастацкіх набыткаў. Сёння гаворка вядзецца пра музейную і бібліятэчную справы.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры
Сведчанне сур'ёзных намераў
Дакументальных стужак пра “Песняроў” ужо існуе нямала, а праз нейкі час можа з’явіцца і мастацкая. Новая прыватная ініцыятыва з красамоўнай назвай Фонд падтрымкі і развіцця мастацтваў аб’явіла конкурс сцэнарыяў чатырох ігравых фільмаў, тэмы якіх пачэрпнутыя з нашай нядаўняй мінуўшчыны. Гэта зорны для “Дынама Мінск” чэмпіянат 1982 года, спартыўныя і асабістыя лёсы Вольгі Корбут і Аляксандра Мядзведзя, а таксама гісторыя легендарнага ВІА.
Далей
“Франка”, “Гараш”, “Акуака”…
У Беларускім дзяржаўным універсітэце культуры і мастацтва пройдзе Тыдзень беларускага кіно. У праграме мерапрыемства, што адбудзецца з 25 па 28 лютага, паказы фільмаў маладых беларускіх рэжысёраў, а таксама сустрэчы з аўтарамі і абмеркаванні.
Далей
Спявае віяланчэль
Вялікая зала Белдзяржфілармоніі запрашае прыхільнікаў класічнай музыкі на канцэрт віяланчаліста-віртуоза Івана Карызны. 5 сакавіка знакаміты музыкант, выпускнік Рэспубліканскай гімназіі-каледжа пры Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі і Парыжскай кансерваторыі выступіць з арыгінальнай праграмай у дуэце з піяністам Барысам Кузняцовым (Германія).
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры
Цела як сродак выяўлення
Заўтра ў Мінску завяршаецца VII Адкрыты форум эксперыментальных пластычных тэатраў Беларусі “ПлаSтформа”. Чым ён адрозніваецца ад ранейшых такіх фестываляў?
Далей
"Песнярам" – 50
Альтыст Дайнека
Вядома, ён не толькі альтыст. Ды і альтыст — далёка не ў першую чаргу, хоць у музычных установах вучыўся iгры і на гэтым інструменце, і на скрыпцы. У першую ж чаргу, Валерый ДАЙНЕКА — шматгадовы вакаліст “Песняроў”, голас якога навечна застанецца ў памяці меламанаў дзякуючы “Белавежскай пушчы”.
Цікава, што пачынаў будучы заслужаны артыст Беларусі, як альтэрнатыўшчык (сёння б так сказалі), выконваючы рок і блюз. А ўсё жыццё ён любіць джаз. Але заслужыў пашану, спяваючы эстраду — як называлі гэты жанр у СССР і працягваюць называць дагэтуль. І як спявае! Сам пры гэтым крытычна адгукаючыся пра свае вакальныя здольнасці.
Далей
Каментарыі (1)
Персона
Аркестр, у якім не бывае памылак
Музыкант Аляксей ВАРСОБА мог бы спакойна адпачываць на лаўрах толькі дзякуючы ўжо бадай культаваму трыа Port Mone. А калі дадаць удзел у добрым тузіне розных калабарацый — у тым ліку, і міжнародных… Тым не меней, усяго гэтага яму стала замала, і з палову года таму няўрымслівы акардэаніст зрабіўся яшчэ і дырыжорам уласнага аркестра, які прынцыпова не збіраецца на рэпетыцыі. Гэты папраўдзе авангардысцкі, шалёны, утапічны і дужа рызыкоўны пачын сёння захапляе Аляксея куды болей за паспяховыя выступы на прэстыжных фэстах.
Далей
ART-блог: беларускае мастацтва 118: ідэі, асобы, намеры
Чаго хацела Хацім’я…
Хоцімшчына: паміж марай, явай і ўспамінам
Мы, журналісты, паўсюль сімвалы шукаем ды азначэнні, што пачынаюцца са слова “самы”. Вельмі дакладна яны сутнасць расповеду перадаюць ды добра ўзмацняюць акцэнты ў ключавых месцах артыкула. Вось таму і “палюем” на іх без стомы. А ў Хоцімску гэтыя сімвалы з азначэннямі і шукаць не трэба: самі ў вочы кідаюцца.
У цэнтральным скверы летась з’явілася скульптура князёўны Хацім’і, якая, мяркуючы па паданнях, заснавала мястэчка, адрадзіла тут храм, арганізавала царкоўны хор, сама спявала і вельмі хацела, каб мясцовыя жыхары былі заможнымі ды шчаслівымі…
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |