Свежы нумар
Соцыум
Уся справа — у паслядоўнасці
Адна з галоўных адметнасцяў Падуі — самая вялікая ў Італіі плошча Прата-дэла-Вале. На яе амаль дзевяці гектарах размешчаны адзін з самых амбітных праектаў еўрапейскага манументальнага мастацтва. Памкненне ўшанаваць знакамітых падуанцаў прывяло да з’яўлення канала, аточанага статуямі. Агулам іх 78. Сярод прататыпаў ёсць як асобы сусветна вядомыя, гэтак і “мясцовага значэння”. Дзіўным чынам у гэтую пярэстую кагорту патрапілі і пару “нашых хлопцаў” — напрыклад, Стэфан Баторый, які вучыўся
ў Падуанскім універсітэце, і Ян Сабескі — хто яго ведае, за якія заслугі. Шкада, няма Скарыны.
Далей
Белыя плямы на карце памяці
Апошняя вайна прынесла Мінску не толькі разбурэнні. Яна пакінула па сабе і шматлікія сляды — месцы гібелі соцень тысяч людзей, забітых акупантамі і іх памагатымі альбо памерлых ад голаду ці хваробаў у нялюдскіх умовах канцэнтрацыйных лагераў.
Гутарачы з простымі мінчукамі — асабліва старэйшага пакалення — не раз пераконваўся ў тым, што памяць пра вайну дасюль жыве ў свядомасці гараджан. Ды, на жаль, яна з часам сціраецца, скажаецца і разыходзіцца з рэальнасцю — што, пэўна, непазбежна. У любым раёне горада вам могуць паказаць дамы, якія, паводле чутак, стаяць на касцях ахвяраў апошняй вайны — але не заўсёды гэта будзе адпавядаць праўдзе. І ў той жа час, многія рэальныя месцы трагедый забытыя, а людзі, якія жывуць побач, нават аб іх не задумваюцца. Як выправіць такую сітуацыю? Як данесці да сучаснікаў інфармацыю пра трагічныя старонкі гарадской гісторыі? Урэшце, як прадухіліць спекуляцыі на тэме “горада на костках”?
Далей
Дзяжурны па нумары
Каб не стаць ныздарамі
А я кажу вам, шо кaжон, хто гнiвайіцьця на свогo брaта напрaсно, той мaе йты пуд суд. А хто скaжэ на брaта свого “ныздaра”, тогo мaе суды'ты высoкый суд, а як хто скaжэ “бызрозyмный” — то мaе попaсты в огoнь пыкэ'лный. Гэта радкі з Евангелля, якое пераклаў на заходнепалескую гаворку навуковец і дыялектолаг Фёдар Клімчук, які пакінуў нас у мінулы кастрычнік. Зусім трохі не дажыўшы да прэзентацыі выдання, якая з аншлагам прайшла ў Мінску 23 студзеня.
Далей
Праекты развіцця
Ці не згубяцца “коныкі” сярод пакемонаў?
Адзін дзень на Палессі: святочны Шчадрэц, адкрыццё балетнага класа і драўляныя скульптуры, зробленыя сякерай
“Коныкі прыйшлі”! Такімі словамі сустракаюць калядоўшчыкаў вечарам 13 студзеня ў многіх дамах Давыд-Гарадка. Мясцовая традыцыя, пачатак якой быў закладзены больш за 100 гадоў таму, і дасюль паспяхова жыве і развіваецца. Сёлета калядныя спевы ў гэтым палескім мястэчку былі дапоўнены танцамі: там адкрыўся балетны клас “Імперскага рускага балета” пад кіраўніцтвам Гедэмінаса Таранды. Але пра ўсё па парадку.
Далей
Prof-партфоліа
Арыентавацца па “Ліхтары”
“К” ужо неаднаразова распавядала пра фестываль “Горад і кнігі”, што кожную вясну ладзіцца ў Мінску, збіраючы на адной пляцоўцы ўсіх, хто нейкім чынам працуе з тэмай літаратуры. Сёлета 19 — 21 красавіка ён адбудзецца ўжо ў пяты раз. А калі шмат прафесіяналаў раз за разам аб’ядноўваюцца ў адным праекце, заўжды з’яўляюцца новыя задумы. Як, напрыклад, “Ліхтар”. Яго куратар — літаратурны аглядальнік і даследчыца дзіцячага чытання Наталля МЯДЗВЕДЗЬ — распавядае, чаму роздумы над
пытаннем “Што чытаць?” могуць прывесці ўлюбёных у кнігі людзей да стварэння кніжнай прэміі і дапамагчы бясплатнаму папаўненню фондаў беларускіх бібліятэк.
Далей
art-блог
Маленькі чалавек і вялікая пячатка
У Рэспубліканскім тэатры беларускай драматургіі звярнуліся да “Мудрамера” Мікалая Матукоўскага. Класіка часоў перабудовы, якая калісьці абышла ледзь не ўсе тэатры краіны, аказалася вельмі актуальнай, асабліва пры цяперашняй сцэнічнай рэдакцыі.
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае!
“Сезон” тэатральных дарункаў
Адным з калядных падарункаў для нашай культурнай грамадскасці стаў Міжнародны фестываль “Пецярбургскія тэатральныя сезоны”. Яго праграма, складзеная з пяці спектакляў пяці розных тэатраў, супадала па часе з Нацыянальнай тэатральнай прэміяй Беларусі і магла служыць добрым прыкладам —
дзе для параўнання, а дзе і для пераймання найбольш цікавых пастановачных тэндэнцый
паўночнай культурнай сталіцы постсавецкай прасторы.
Далей
Брама “Сумы”
Мастак ставіць касету ў магнітафон, але стужку “зажоўвае”. Гукі музыкі запавольваюцца і змаўкаюць. Анджэй Струміла дастае касету з цэнтра — і цярпліва пачынае раскручваць плёнку. Разабраўшыся, вяртае касету ў магнітафон — і музыка зноў запаўняе пакой. Менавіта так заканчваецца дакументальная стужка Андрэя Куцілы Summa, натхняючы на рух наперад і дорачы адчуванне крохкасці
і прыгажосці кожнага імгнення.
Фільм-пераможца Міжнароднага фестывалю дакументальнага кіно ў Амстэрдаме IDFA на мінулым тыдні прэзентавалі кінематаграфічнай публіцы ў Мінску.
Далей
На людным месцы
Прыехаць на печы ў Разгуляй
Беларуская гнілая зіма — з’ява яшчэ тая. Ліхаманкавыя змены тэмпературнага рэжыму, туманы і пастаянная соль на абутку аптымізму не дадаюць. Моцныя маразы — таксама. Таму трывайце, людзі, хутка 8 Сакавіка,
а там, глядзіш, і лета! Тым не менш, на адрас рэдакцыі працягваюць паступаць “навіны” пра навагоднія святкаванні. З-за хранічнага дэфіцыту газетнай плошчы згадаю толькі
геаграфію допісаў і характэрныя асаблівасці мерапрыемстваў.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў Гістарыёграф
Два Яны, два Чачоты
Праз два гады будзе адзначацца 225-я гадавіна “бацькі беларускай этнаграфіі”. Менавіта такую — і, як мне падаецца, трапную —характарыстыку далі літаратуразнаўцы Яну Чачоту. Між тым, у нешматлікіх прысвечаных яму публікацыях беларускіх і польскіх даследчыкаў можна сустрэць настолькі супярэчлівыя звесткі, што сам Шэрлак Холмс мусіў бы выпаліць не адну файку табакі, калі б ён пагадзіўся ўзяцца за даследаванне гэтай справы.
Далей
Актуаліі
Дзверы да схаваных скарбаў
Гэтым годам Дзень беларускай навукі, які прыпадае на 27 студзеня — святочны ўдвая. Галоўная даследчая ўстанова краіны — Нацыянальная акадэмія навук Беларусі — адзначае сёлета сваё 90-годдзе. Саракагадовы юбілей неўзабаве справіць і бадай недаацэнены шырокай публікай айчынны музей — старажытнай беларускай культуры. І сапраўды, не так проста знайсці тыя дзверы, якія вядуць да ягоных скарбаў! Таму кіраўніцтва ўстановы спадзяецца, што гэты асаблівы год стане для яе папраўдзе прарыўным.
У маі 1979 года ў Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі адкрыўся Музей старадаўняй беларускай культуры. Яго з’яўленне было цалкам лагічным: на працягу многіх дзесяцігоддзяў супрацоўнікі колішняга Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору імя Кандрата Крапівы ладзілі па ўсёй рэспубліцы экспедыцыі, збіраючы ўнікальныя ўзоры айчыннага мастацтва, рамёстваў і этнаграфіі. Гэтыя калекцыі
і акумуляваў новы музей, які хутка стаў значным навукова-даследчым цэнтрам.
Далей
Пераможцы вядомы, але інтрыга застаецца
24 студзеня ў Міністэрстве культуры Рэспублікі Беларусь падведзены вынікі Рэспубліканскага конкурсу па вылучэнні лепшых у сферы культуры за 2018 год. Кампетэнтным журы пад старшынствам першага намесніка міністра культуры Наталлі Карчэўскай ацэньвалася не толькі практыка дзейнасці органаў мясцовай улады па рэалізацыі дзяржаўнай культурнай палітыкі, а і старанна выбіраўся “Чалавек года ў сферы культуры”.
Калі ж улічыць, што па кожным раздзеле меліся яшчэ і намінацыі, можна ўявіць ступень напружанасці пасяджэння журы. Пераможцы вызначаны, але лепшыя з лепшыхбудуць названы падчас выніковай калегіі Міністэрства культуры. А пакуль гаворка — пра намінантаў.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры
Бясконцы тур па Радзіме
У аўторак, 22 студзеня, у офісе Нацыянальнага акадэмічнага канцэртнага аркестра Беларусі прайшла прэс-канферэнцыя яго мастацкага кіраўніка — знакамітага маэстра Міхаіла Фінберга.
Далей
"Песнярам" – 50
“Я пакаяўся перад Мулявіным”
За пачатак адліку вялікай, слаўнай і ў чымсьці драматычнай гісторыі “Песняроў”, прынята браць 1 верасня 1969-га, калі калектыў “Лявоны”, атрымаў права называцца вакальна-інструментальным ансамблем. А ўжо годам пазней ён быў перайменаваны ў “Песняры”. Гэта значыць, у першы дзень сёлетняй восені наша краіна — ды і, упэўнены, як мінімум уся постсавецкая прастора — адзначыць залаты юбілей легенды! Натуральна, “К” не магла абмінуць увагай будучую падзею. Гэтай гутаркай мы адкрываем серыю інтэрв’ю з музыкантамі, якія пісалі і працягваюць пісаць хроніку славутага ансамбля. І першым суразмоўцам стаў артыст, які быў сярод тых, хто стаяў ля вытокаў “Песняроў” — Уладзіслаў МІСЕВІЧ.
Далей
Персона
Акварэль як стасункі з людзьмі
25 студзеня ў Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў адкрылася выстава мастака-графіка Вячаслава ПАЎЛАЎЦА “Акварэльны сусвет”. Сёлета беларускаму віртуозу акварэлі споўніцца 60 гадоў, і да гэтай даты ён сам зрабіў сабе падарунак — падрыхтаваў да друку альбом-манаграфію сваіх твораў. Альбом і даў назву выставе, а яго прэзентацыя была спалучаная з вернісажам.
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры Лiст у рэдакцыю
Знаёмства з продкам
Археалагічная знаходка з вёскі Лукомер (2008) вярнулася ў Бярозаўскі гісторыка-краязнаўчы музей як новы артэфакт экспазіцыі перыяду гісторыі бярозаўскіх зямель ад першабытнага строю да пачатку XVII стагоддзя. Вучоны-антраполаг і скульптар аднавілі па касцяных астанках аблічча чалавека і далі жыхарам краю ўнікальную магчымасць “зазірнуць у твар” свайму продку.
Далей
Асоба і час
Шчамялёў, які ён ёсць
Згадваючы Шчамялёва як самабытнага творцу, мы не павінны забываць і пра іншы ягоны талент — выбітнага
педагога. Гады тры запар (пачынаючы з 1966-га) я быў пастаянным рэцэнзентам у дыпломнікаў мастацкай вучэльні, якія амаль усе прайшлі школу Шчамялёва. Да гэтага часу памятаю многіх з гэтага племені.
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |