Свежы нумар
Соцыум
Крэўскі замак: муры спакваля ажываюць
Снежаньскае надвор’е ласкавым не назавеш, але працы на прыцярушаных снегам мурах Крэўскага замка не спыняюцца нават у завею. Першы этап кансервацыі знакамітага кастэля, які цягам многіх стагоддзяў, фактычна, толькі спакваля руйнаваўся, блізіцца да завяршэння.
Далей
Калонка рэдактара
Дыскутаваць трэба на беразе
Сёлета добрых навінаў у плане рэстаўрацыі помнікаў спадчыны, канешне, магло б быць і болей — балазе, не выпадае сумнявацца, што грамадства іх даўно і нецярпліва чакае. Але, як падаецца, працэс усё ж пайшоў. Сведчаннем таму — хаця б пачатак актыўных работ на замках у Гродне, Крэве, Гальшанах.
Зрэшты, раптам выявілася і яшчэ адна акалічнасць. Нават вырашэнне пакутлівай праблемы фінансавання яшчэ не гарантуе ўсеагульную радасць з нагоды доўгачаканай рэстаўрацыі. Вось і вакол рэканструкцыі таго ж Старога замка па-ранейшаму віравалі жарсці.
Далей
Дзяжурны па нумары
А малая радзіма чакае…
Аб’яўленне 2018-га Годам малой радзімы, напэўна, стала для многіх з нас дадатковай заахвочвальнай матывацыяй хаця б на пару дзён ці гадзін заскочыць у тыя месцы, дзе мы з’явіліся на свет, бегалі ў дзяцінстве па вясковых пыльных дарогах, а ў юнацтве заляцаліся да свайго першага і адзінага, як тады здавалася, кахання.
Далей
Крытычная маса
(Не)абавязковыя фатаграфіі
Аналагавая фатаграфія сёння набывае другое дыханне. Стаміўшыся ад утылітарнасці лічбавай выявы, яе бясконцага множання, аўтары ўсё часцей звяртаюцца да традыцыйных тэхнік як сродку спасціжэння падзабытай магіі і пошуку ўласнага стылю.
На выставе “Віленскі фестываль аналагавай фатаграфіі і кіно” куратар праекта Андрэй Антонаў звярнуў увагу на яшчэ адну асаблівасць аналагавага фота — павольнасць. Такія здымкі нельга атрымаць хутка — і тое, што раней лічылася недахопам, сёння пачынае адкрываць іншыя вартасці. “Віленскі фестываль” распачаў гэтую размову пра магчымасці формы — і спадзяюся, што працяг яе будзе.
Далей
art-блог
Сказ пра драйв ад прафесіі
Шмат вады сплыве, пакуль чалавек да таго дажыве. З 2008 года ў штаце Маладзёжнага тэатра Дзмітрый Багаслаўскі працуе: на сцэне грае, спектаклі ставіць. Аднак трэцяя яго іпастась, драматургічная — па якой ён, між іншым, у першую чаргу вядомы далёка за межамі Беларусі — ніяк “Маладзёжкай” задзейнічана
не была. І вось напрыканцы лістапада ў афішы тэатра роднага з’явілася пастаноўка за аўтарствам “самага свайго” драматурга: Дзяніс Паршын паставіў “І не намі тое прыдумана”. Сама п’еса мае назу даўжэйшую: “Нічыпар. Сказ пра бязмытныя часы і шлях далёкі, але заўсёды канцавы, як належыць, ды і не намі тое прыдумана”.
Далей
Сучасны дынамізм неўміручай гісторыі
5 снежня на сцэне Вялікага тэатра адбылася прэм’ера новай рэдакцыі балета Сяргея Пракоф’ева “Рамэа і Джульета” ў пастаноўцы народнага артыста СССР Валянціна Елізар’ева. Гэта першая работа славутага
харэографа на пасадзе мастацкага кіраўніка тэатра.
Далей
Каментарыі (52)
Форум: гаворым пра актуальнае!
Фестываль як навуковы феномен
На юбілейным ХХХ Міжнародным музычным фестывалі імя Івана Салярцінскага ў Віцебску быў прэзентаваны зборнік, прысвечаны гісторыі гэтага форуму і самога горада.
Далей
Яснасць “вечных” тэмаў
Выстава Андрэя Басалыгі і Вольгі Нікішынай “Разам”, якая не так даўно адкрылася ў Полацкай мастацкай галерэі, налічвае больш за 70 графічных лістоў, выкананых у тэхніках афорта і літаграфіі.
Далей
На людным месцы
Нашэсце Дзедаў Марозаў і... жаніхоў!
Мне пашанцавала: я пасябраваў па тэлефоне з дырэктарам Музейнага комплексу гісторыі і культуры Аршаншчыны Юліяй Камаровай. У выніку кадравых ратацый у вялізным раёне, дзе толькі адных музейных устаноў — з паўтузін, знаёмых работнікаў культуры не засталося. Мы абмяняліся з Юліяй Вячаславаўнай вярыцельнымі граматамі (чытай — нумарамі мабільных) і паабяцалі быць агульнакарыснымі. А першым вынікам такіх стасункаў стала інфармацыя пра выставу “Срэбраныя цені дзяцінства”, што ладны ўжо час працуе ў Музеі гісторыі і культуры горада Оршы.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў Гістарыёграф
Магіканін тэхнічнай эстэтыкі
У 1977 годзе ў Харкаве праходзіў семінар “Інтэрдызайн-77”, які праводзіла Міжнароднае аб’яднанне нацыянальных арганізацый прамысловага дызайну ІКСІД. Беларусь прадстаўляў супрацоўнік філіяла Усесаюзнага навукова-даследчага інстытута тэхнічнай эстэтыкі (УНДІТЭ) Кім Лыцін. Аўтар, які ствараў дызайн для медыцынскіх апаратаў, смеццявозаў і сталоўскага посуду — і знаходзіў у гэтых тэмах натхненне.
Далей
Суботнія сустрэчы
Кавалкі золата ў чырвонай раме
Старажытны міф пра трох кітоў, якія сваімі спінамі падпіраюць зямлю, сёння стаў ідыёмай, сімвалам непарушнай асновы. Калі такія апоры існуюць у мастацтве, то гэта творцы, якія нягледзячы на моду і час застаюцца вернымі сабе і сваім прынцыпам. Адна з іх — Зоя Літвінава. 27 лістапада вядомая беларуская мастачка адзначыла 80-гадовы юбілей.
Далей
Тэма
Парадоксы асяродка
17 снежня мы будзем святкаваць Дзень беларускага кіно. Сёлета гэта дата адзначаецца цэлым шэрагам розных падзей — у панядзелак адбудзецца ўрачыстая цырымонія Нацыянальнай кінапрэміі Беларусі, выходзіць у мінскі пракат дакументальная (!) стужка “Дэбют” Настассі Мірашнічэнка, у Доме кіно прэзентуюць зборнік артыкулаў кінакрытыка Алы Бабковай, абвесціць аб сумесным з UNIСEF новым праекце для маладых кінематаграфістаў Майстэрня сацыяльнага кіно. Усё гэта разам гаворыць пра тое, што беларускае кіно ў розных яго іпастасях імкнецца заявіць пра сябе.
З іншага боку, адыходзячы год хоць і паказаў пэўнае сталенне кінасупольнасці ды парадаваў яскравымі фестывальнымі перамогамі, усё ж пакінуў і шмат пытанняў аб далейшым развіцці галіны. Год завяршаецца нядрэнна, але казаць пра істотныя станоўчыя зрухі пакуль зарана.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры Актуаліі
Адпрацоўка эталона
17 снежня краіна адзначыць Дзень беларускага кіно. Сёлета ў спісе традыцыйных урачыстасцей з’явіцца новы радок: у Доме кіно пройдзе ўзнагароджанне пераможцаў першага Рэспубліканскага конкурсу “Нацыянальная кінапрэмія Беларусі”.
Далей
“Выхад” у Венецыю
Сёлета на 58-й Міжнароднай выставе сучаснага мастацтва ў Венецыі нашу краіну прадставіць праект куратара Вольгі Рыбчынскай і скульптара Канстанціна Селіханава “Exit / Выхад” — менавіта яго абрала журы конкурсу на стварэнне канцэпцыі для беларускага павільёна, як паведамілі ў Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў.
Далей
Гродзенскі досвед — краіне
12 снежня ў Гродне адбыўся рэспубліканскі семінар “Дзяржаўна-прыватнае партнёрства ў галіне музейнай справы ў Рэспубліцы Беларусь: стан і перспектывы развіцця”.
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры
Завеі. Снежань. Пецярбург
З 14 снежня галоўная сцэна Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы пяройдзе ў валоданне тэатраў Паўночнай Пальміры: мінчан запрашаюць на ХІІ Міжнародны фестываль “Пецярбургскі тэатральны сезон”.
Далей
“Пан Тадэвуш”: вяртанне кінаэпапеі
Сёння, 15 кастрычніка, у сталічным кінатэатры “Масква” адбудзецца беларуская прэм’ера першай экранізацыі слыннай паэмы Адама Міцкевіча “Пан Тадэвуш”, якая выйшла ў 1928 годзе. У рамках вядомага праекта “Кінемо”: Нямое кіно + жывая музыка” мінская публіка атрымае ўнікальную магчымасць убачыць стужку польскага рэжысёра Рышарда Ардынскага ў музычным суправаджэнні сімфанічнага аркестра і хору музычнай капэлы “Санорус”. А кампазітар Канстанцін Яськоў адмыслова стварыў новы саўндтрэк для польскага кінатвору.
Далей
Віншуем!
Прыклад элегантнасці і майстэрства
15 снежня 80-годдзе адзначае заслужаная артыстка Рэспублікі Беларусь Людміла Былінская — актрыса, чыё прафесійнае майстэрства і непаўторная індывідуальнасць значна паўплывалі на развіццё айчыннага тэатральнага мастацтва.
Далей
ART-блог: беларускае мастацтва Праз гасцінец
Яблыкі ўрадзілі, а вось Купалле…
Так ужо склалася, што гэтым разам праз неспадзяваныя абставіны (хай яны застануцца для вас перадсвяточнай загадкай) мой звыклы план змяніўся. І гэты матэрыял — не аповед пра культурнае жыццё асобна ўзятага паселішча, а гэткі празаічны мікс пра тое, як ідуць справы адразу ў двух аграгарадках у ваколіцах Гродна. Ды і каментарыя — суб’ектыўнага погляду знутры на культуру свайго паселішча —
у артыкуле няма: у працэсе яго напісання інфарматар “К” раптам папрасіў мяне не спасылацца на яго меркаванне па вышэйадзначанай тэме. Што ж, не — дык не!
Далей
Фрыстайл
“Не хочацца думаць, што паэты вымруць”
Яе вершы пазбаўлены відавочных прыкметаў часу: там не знойдзеш, скажам, эквілібрыстычнай гульні з назвамі гаджэтаў або адсылак да Інтэрнэт-мемаў. Наадварот, яе паэзіі ўласцівая пранізлівасць і памкненне быць шчырым. Але чамусьці ты ўпэўнены, што гэта шчырасць менавіта насельніка ХХІ стагоддзя.
Маладая паэтка з Гомеля Наста ШАКУНОВА распавядае пра тое, што падштурхнула яе да такога архаічнага, здавалася б, спосабу самавыяўлення і чаго бракуе арт-жыццю другога па велічыні беларускага горада, у арганізацыі якога яна бярэ самы чынны ўдзел. А вось пра тое, чаму гэтая выпускніца БДУКіМ звольнілася (як выявілася) з абласной бібліятэкі — хаця, мяркуючы па яе актыўнасці ў сацсетках, працавала яна там з імпэтам — Наста распавядаць адмовілася.
Далей
Каментарыі (1)
Раскадроўка
У памкненні да неба
І сапраўды, тут самы час прыгадаць, што знакаміты падарожнік і святар Фёдар Конюхаў — яшчэ, да ўсяго, і мастак: ён вядомы як іканапісец, скульптар, літаграфіст. Прычым асновы творчасці цяперашні сапраўдны член Расійскай акадэміі мастацтваў спасцігаў не дзе-небудзь, а ў нашым Бабруйску!
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |