Свежы нумар
Соцыум
Фэст яднання — у статусе шэдэўра!
У гэтую сераду з далёкай індаакіянскай выспы Маўрыкій прыйшла надзвычай прыемная для Беларусі вестка. Міжурадавы камітэт па ахове нематэрыяльнай культурнай спадчыны UNESCO падчас 13-й сваёй сесіі ўключыў Будслаўскі фэст у Рэпрэзентатыўны спіс шэдэўраў нематэрыяльнай культурнай спадчыны чалавецтва.
Далей
Сусветная спадчына ад піцы да рэгей
Варта нагадаць, што спроба ўключэння Будслаўскага фэсту ў спіс шэдэўраў сусветнай нематэрыяльнай спадчыны прынесла вынік не з першага разу. Некалькі гадоў таму міжнародныя эксперты завярнулі гэтае дасье “на дапрацоўку”. На шчасце, нашай камісіі па справах UNESCO хапіла ўпартасці выправіць тыя даволі фармальныя, трэба адзначыць, заўвагі і рушыць на другі заход. Цяпер ужо паспяхова.
Далей
Анатомія фестывальных клонаў
“К” ужо пісала, што на нядаўнім пасяджэнні рэспубліканскага савета па пытаннях клубнай дзейнасці і народнай творчасці пры Міністэрстве культуры гаворка ішла і пра асаблівасці развіцця фестывальнага руху на Беларусі. Не без пэўнага задавальнення згадаю пры гэтым, што на пачатку мерапрыемства дырэктар Магілёўскага абласнога метадычнага цэнтра народнай творчасці і культурна-асветнай работы, старшыня згаданага савета Алег Хмялькоў зазначыў: “Тэма, якую пастаянна ўзнімае газета “Культура”, стала прадметам разгляду на самым высокім узроўні”.
Далей
Не спяшайцеся, дзеці, вырастаць
Увядзіце ў пашукавік словы “танцы дзеці”, і інтэрнэт адразу выдасць вам дзясяткі спасылак на ўсемагчымыя прыватныя гурткі і студыі. Не дзіва, што на гэтай хвалі, як грыбы растуць размаітыя танцавальныя конкурсы з дзікай колькасцю дробных намінацый (бацькам жа патрэбны медалі, таму трэба ўсім дагадзіць).
Аднак “раздача сланоў” усім прысутным — не самае страшнае на тых міжнародных (ніяк не менш!) фэстах. Куды жахлівей становіцца ад рэпертуару, пастаўленага на дзяцей пяці — васьмі гадоў.
Далей
Back in USSR
У сярэдзіне лістапада Мінск наведала папулярная расійская пісьменніца Аляксандра Марыніна.
Паездка была звязана з прыемнай для літаратара падзеяй — выхадам
на беларускі кніжны рынак трэцяй часткі рамана “Горкі квэст”.
Далей
Каб не плаціць пошліны і падаткі
У № 44 “К” ад 3 лістапада быў змешчаны артыкул “Батлейка з няпростым лёсам”. Гаворка ў ім ішла пра лёс батлейкі фалькларыста і музыканта Івана Кірчука. Пасля працяглых замежных гастроляў “Троіцы” скрыня ад батлейкі была затрымана на беларускай мытні за перавышэнне вагі і вярнулася да гаспадара толькі праз краму, якая гандлюе канфіскатам. Хоць інцыдэнт і быў вычарпаны, рэдакцыя вырашыла звярнуцца ў прэс-службу Дзяржаўнага мытнага камітэта Рэспублікі Беларусь, каб атрымаць рэкамендацыі для тых мастацкіх калектываў і народных майстроў, што выпраўляюцца за мяжу і вязуць немалы груз інструментаў, дэкарацый ці ўласных вырабаў.
На днях мы атрымалі адказ.
Вось што паведамляюць з ДМК:
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае! Prof-партфоліа
Як патрапіць у шорт-ліст?
300 тысяч наведвальнікаў штомесяц, інфармацыя на беларускай, рускай і англійскай мовах, сучасны дызайн
і зручны для карыстальніка інтэрфейс. Усё гэта — новы партал Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі, які са студзеня гэтага года пачаў працаваць па адрасе nlb.by. Натуральна, карысны вопыт па стварэнні такога ўзорнага
сайта могуць узяць на ўзбраенне і айчынныя бібліятэкі абласнога ці раённага маштабу.
Далей
art-блог
Пра “тонкую скуру” творцы
21 лістапада коласаўцы адзначалі 92 гады з дня нараджэння роднага тэатра. Сёлета свята атрымалася асабліва годным, бо ў гэты вечар артысты звярнуліся да творчасці таго аўтара, чыё імя па праву носіць наш творчы калектыў — народнага паэта Беларусі Якуба Коласа. І паказалі прэм’еру — спектакль “Сымон-музыка”.
Далей
Куды сыходзіць дзяцінства?
Завяршылася дзіцячае “Еўрабачанне”. Пераможца вызначаны — гэта Раксана Венгель з Польшчы, якая не магла стрымаць слёз, пачуўшы канчатковую колькасць набраных галасоў. Можна ганарыцца і нашым Даніэлем Ястрэмскім: ён выступіў вельмі добра. Але конкурс пакінуў і пытанні, адно з якіх вынесена ў назву. Сапраўды, няўжо дзіцячае “Еўрабачанне” настолькі пасталела, што не пакінула дзяцінству шанцаў?
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў
Нефармат біенале
22 лістапада ў Палацы мастацтва адкрылася шостая біенале жывапісу, графікі і скульптуры. Ёй, зразумела, не выпадае канкурыраваць з венецыянскай, але роля згаданай імпрэзы ў культурным жыцці краіны раз ад разу ўзрастае. Быць яе лаўрэатам стала прэстыжным — пры тым, што грашовы складнік лаўрэацтва даволі сціплы. Ды не ўсё вымяраецца грашыма…
Далей
На людным месцы
Каго пякуць перад Воўчым святам?
28 лістапада пачалася Піліпаўка — пост перад Раством, названы ў гонар святога апостала Піліпа. Яшчэ яго называюць Воўчым святам. Маўляў, самыя доўгія ночы — бонус шэрым галодным драпежнікам. Але не гэта для мяне галоўнае. На Загавіны перад Піліпавым пастом у аграгарадку Скірмантава, што ў Дзяржынскім раёне, адбываецца гульня “Ката пячы”. Гэты факт надзвычайна мяне зацікавіў і паклікаў у чарговую журналісцкую дарогу. У наступных нумарах “К” я падрабязна распавяду вам, за што на Койданаўшчыне з жывёлінкі здзекаваліся… З першым днём зімы, шаноўныя чытачы!
Далей
Гістарыёграф
“Творчасць — гэта як тузануць Бога за бараду”
Ірландскі пісьменнік, адзін з заснавальнікаў тэатра абсурду Сэмюэл Бэкет атрымаў Нобелеўскую прэмію па літаратуры ў 1969 годзе. На той момант з часу напісання яго самай знакамітай п’есы “У чаканні Гадо” прайшло 20 гадоў. Яна ўжо ўбачыла святло рампы ў Парыжы, дзе адбылася прэм’ера, некаторых іншых еўрапейскіх гарадах — і ў Мінску! За год да сусветнага прызнання пісьменніка, у 1968-м, культавы твор паставілі энтузіясты з аматарскай студыі. Упершыню ў Савецкім Саюзе!
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры
“Беларускі гай” у Адэсе
Свежую манаграфію кандыдата гістарычных навук, дацэнта БНТУ Мікалая Шчаўлінскага я прачытаў на адным дыханні. Адорваючы чытача цэлым россыпам цікавых фактаў, яна даставерна, пераканаўча і кампетэнтна распавядае пра такую малавядомую старонку мінуўшчыны як культурна-асветніцкая дзейнасць сярод беларускіх бежанцаў у часы Першай сусветнай вайны. Толькі вось чытачоў у яе, пэўна, будзе небагата — зважаючы на сціплы наклад. Лічу, гэта несправядліва.
Далей
Афіцыйна
Тэма
Смяецца той, каму смешна
Усё часцей на тэатральных афішах побач з імёнамі класікаў і замежных творцаў з’яўляюцца імёны і айчынных аўтараў. Але звычайна гэта тычыцца драмы, іншыя жанры прадстаўлены куды больш сціпла. Таму сёлетняй вясной Рэспубліканскі тэатр беларускай драматургіі абвясціў конкурс на стварэнне п’ес Comedy.by. Ці ўдалося адкрыць новыя імёны камедыёграфаў і з чаго не хочацца смяяцца на сцэне, распавёў “К” старшыня журы — мастацкі кіраўнік РТБД рэжысёр Аляксандр ГАРЦУЕЎ.
З сакавіка па верасень на адрас тэатра даслалі больш за 40 п’ес. Але ніводная з іх не прызнана найлепшай — Гран-пры, як і першую прэмію, журы вырашыла не прысуджаць. Другую падзялілі паміж сабой два вядомыя драматургі — Павел Пражко з п’есай “Сусед” і Мікалай Рудкоўскі з п’есай “Жаданне 16+”. Трэцяя прэмія ў пачаткоўцаў — Аляксандра Палубінскага (“Мяккія гісторыі”) і Данііла Філіповіча (“Сёння”). Заахвочвальную прэмію ўручылі Аляксандру Савуху (“Метро”). Але ж чаму конкурс застаўся без пераможцаў?
Далей
Каментарыі (2)
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры Актуаліі
Простыя рэчы і няпростыя з’явы
Днямі майстру пейзажа і партрэту Віктару Барабанцаву прысвоена званне заслужанага дзеяча мастацтваў Рэспублікі Беларусь. У адказ на віншаванне ад нашага карэспандэнта мастак сказаў наступнае:
Далей
Краіна як падстава для гонару
27 лістапада ў Музеі сучаснай беларускай дзяржаўнасці адбылася цырымонія ўзнагароджання пераможцаў конкурсу фатаграфій і відэаролікаў “Мы сваёй Беларуссю ганарымся”. Гэта творчае спаборніцтва з’яўлялася часткай праграмы Года малой радзімы і мела за мэту папулярызацыю гісторыка-культурнай спадчыны і сучасных дасягненняў нашай краіны найперш сярод моладзі — тых, хто нарадзіўся ўжо ў суверэннай Беларусі.
Далей
Разам зможам болей
29 лістапада ў сталічным Доме прэсы адбылася прэс-канферэнцыя, прысвечаная Міжнароднаму дню інвалідаў.
Далей
ART-блог: беларускае мастацтва
Дзеля вернага гледача
25 лістапада ў цёплай атмасферы роднай купалаўскай сцэны Віктар Манаеў правёў творчы вечар, прысвечаны ўласнаму 60-годдзю, якое народны артыст Беларусі адзначыў яшчэ ў жніўні. Віктар Сяргеевіч не любіць залішняй шуміхі вакол сябе, таму мерапрыемства нават не было пазначана ў афішы. Аднак зала запоўнілася калегамі па цэху, роднымі і сябрамі юбіляра.
Далей
Румынская рапсодыя для беларускіх цымбалаў
“Мова, прыгожае пісьменства, паэзія, музыка — сродак сувязі між душамі людзей, вышэйшы сродак”, — слушна заўважыў у свой час класік беларускай літаратуры Уладзімір Караткевіч. Так, музыка знакамітых румынскіх кампазітараў злучыла выканаўцаў з Румыніі і Беларусі. У рамках Міжнароднага фестывалю мастацтваў “Беларуская музычная восень” у Вялікай канцэртнай зале Беларускай дзяржаўнай філармоніі адбыўся святочны канцэрт CENTENAR (“Стагоддзе”), арганізаваны пры падтрымцы Амбасады Румыніі ў Рэспубліцы Беларусь і прысвечаны 100-годдзю Вялікага аб’яднання Румыніі, якое адзначаецца 1 снежня.
Далей
Персона
Трыумф і магія “Сумы”
На мінулым тыдні Беларусь абляцела цудоўная навіна — галоўны прыз фестывалю дакументальнага кіно ў Амстэрдаме — IDFA — узяла стужка нашага суайчынніка Андрэя КУЦІЛЫ Summa. У конкурсе фільмаў сярэдняй працягласці яна абышла адзінаццаць работ іншых рэжысёраў, і стала бадай першай карцінай беларускага дакументаліста, уганараванай на такім высокім узроўні. Расповед пра сяброўства польскага мастака Анджэя Струмілы і мінскай дзяўчыны Марыі скарыў журы сваёй “здольнасцю прыгожа і вытанчана выявіць універсальнасць чалавечага досведу”.
Паміж вяртаннем з Амстэрдама і падарожжам у Варшаву мы заспелі Андрэя з яшчэ свежымі ўражаннямі ад перамогі і распыталі пра фестываль, пераможны твор ды магію кіно.
Далей
“Тэатр дылетантызм не трывае”
24 лістапада акцёру НАДТ імя Горкага Віктару ГУДЗІНОВІЧУ споўнілася 65 гадоў. Сваю працу ў гэтым тэатры ён пачаў у 1989 годзе, паслужыўшы раней у іншых і ўжо запомніўшыся сваім уменнем ствараць яркі ды запамінальны вобраз нават у эпізадычнай ролі. Мы даведаліся ў майстра пра шлях яго станаўлення, пра тое, як ён быў дэпутатам і чым любіць займацца па-за сцэнай.
Далей
Праз гасцінец
“Фанфары” і ціша Парэчча
Па ступені сваёй чыстасардэчнасці гутаркі з кіраўнікамі ўстаноў культуры Парэчча занялі першыя месцы ў маім рэйтынгу самых пранізлівых размоў з людзьмі гэтай сферы. Ніякіх рэтушы і “фоташопа”, усё шчыра, прама, адкрыта, часам — з болем і скрухай. А як можа быць па-іншаму, калі чалавек не проста праседжвае свае належныя гадзіны з 9.00 да 18.00, а шчыра перажывае за справу, даручаную яму, і не шкадуе на яе ўласных сіл? Калі ад справы гэтай, ужо прабачце за пафас, залежыць сучаснае і будучае краіны? Давайце знаёміцца і з культурай аграгарадка, і з тымі, хто ёй кіруе.
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |