Свежы нумар
Тэндэнцыі
На шляху да Нацыянальнай тэатральнай
Увосень у пяты раз вызначацца лаўрэаты Нацыянальнай тэатральнай прэміі. На тыдні Міністэрства культуры краіны абвясціла фіналістаў конкурсу.
Далей
“Лістапад” пагрукаў у дзверы
Мінскі міжнародны кінафестываль “Лістапад” аб’явіў аб пачатку акрэдытацыі для прадстаўнікоў СМІ. А гэта значыць, перыяд падрыхтоўкі да вядомага беларускага форуму выходзіць на чарговы этап.
Далей
Ідзе воўк. Шэры? Лагодны
“Гэты воўк — зусім не хлюпік, ён — сапраўдны мужык. Калі трэба — і дроў наколе, і маманта заб’е, — распавядае пра свайго персанажа рэжысёр Наталія Хаткевіч. — Толькі ў яго такое добрае сэрца, што аніякай шкоды ён прынесці не можа. Таму маманту нічога не пагражае”. “Лагодны воўк” — такую назву мае анімацыйная стужка, над якой цяпер ідзе праца на студыі анімацыйных фільмаў “Беларусьфільма”.
Далей
Галоўны недахоп — хранаметраж
Жыццярыс Ігнація Дамейкі даўно прасіўся ў аснову фільма — як, зрэшты, і біяграфіі многіх іншых дзеячаў нашай мінуўшчыны. І вось, прэм’ера такой стужкі ўрэшце адбылася. Зняла яе небезвядомая студыя гістарычных фільмаў пад кіраўніцтвам Уладзіміра Бокуна. Між іншым, на беларускай мове, якая гучыць на экране вельмі арганічна. І прыйшоўшы спякотным вечарам у добра кандыцыянаваную і зацемненую залу аднаго з лепшых мінскіх кінатэатраў, глядач мог прыемна здзівіцца: маўляў, могуць “нашы”, могуць.
Далей
Каментарыі (34)
Дзяжурны па нумары
Калі добра ўсім
Гэтым летам у час адпачынку мне пашчасціла наведаць Каталонію. Вандроўку можна назваць здзейсненай марай, якая з’явілася яшчэ ў той момант, калі мне ўпершыню трапілі на вочы выявы твораў двух геніяльных каталонцаў — дойліда Антоніа Гаудзі і мастака Сальвадора Далі. Было тое ў 1970-я гады, і вось нарэшце — Мансерат, Барселона, Фігерас, Пуболь. Мясціны, звязаныя з гэтымі асобамі і іх творчасцю.
Далей
аКно ў свет
Нашчадкі Гіньёля
Як сведчаць даследаванні бацькі гісторыі тэатра лялек Шарля Маньена, само вызначэнне “марыянетка” падарыла нам старафранцузская мова. У канцы ХVI стагоддзя так называлі ўсе рухомыя фігуркі — скажам, статуэткі святых. Неўзабаве сэнс змяніўся і марыянеткамі сталі тыпажы з вострасатырычнымі рысамі. Некалькі стагоддзяў Жан дэ Вінь, Палішынэль, Мадам Жыгонь ды іншыя легендарныя лялькі былі найлепшым сацыяльным люстэркам для каралёў і простага люду.
У новым тысячагоддзі драўляныя акцёры ўжо не маюць былога ўплыву на масы. Чым жыве і дыхае сучасны тэатр лялек у Францыі? Пра гэта аглядальнік “К” гутарыла з адным з заснавальнікаў кампаніі Pupella-Nogues з-пад Тулузы — дырэктарам, рэжысёрам Жаэль НАГЕС, спектакль якой не так даўно паказваўся ў Мінску.
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае! art-блог
З тармазамі і без
Гомельская драма: “Каханне” з “Уваскрэсеннем”
У Гомельскім абласным драматычным тэатры ледзь не адну за адной паставілі дзве беларускія п’есы: “Уваскрэсенне Лазара” Глеба Ганчарова і “Каханне без тармазоў” Мікалая Рудкоўскага. Сенсацыя? Паспрабуем разабрацца.
Далей
Чатыры самасці
На пачатку месяца ў сталічным Палацы мастацтваў адкрыліся ажно тры новыя выставы. Практыка такіх сумешчаных вернісажаў стала ўжо пастаяннай і дэманструе свой плён — прынамсі, па колькасці наведвальнікаў. А ў самы пік “мёртвага сезону” гэта асабліва актуальна.
Далей
На людным месцы
Лавіся, рыбка! Прысніся, русалка!
З панядзелка іду ў доўгачаканы адпачынак. Трэба выспацца, а потым паглядзець, што робіцца ў бліжэйшым замежжы — у прыватнасці, ва Украіне — і высветліць урэшце, чым адрозніваюцца тутэйшыя язі ад іхніх.
Не пашкодзіла б пазнаёміцца і з тым, як развіваецца сетка ўстаноў культуры ў нашых добрых суседзяў. Словам, канец лета абяцае мне шмат нечаканасцяў — спадзяюся, вельмі прыемных.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў Гістарыёграф
“Хадайніцтва адхіліць”
У адным з мінулых нумароў “К” пісала пра тое, з якой адвагай ды ўтрапёнасцю жыхары вёскі Мядзведзічы адстойвалі сваю святыню — Петрапаўлаўскі касцёл, які не раз хацелі зачыніць улады. Такі выпадак не адзінкавы. У архівах мне ўдалося выявіць нямала прыкладаў падобнага супрацьстаяння. Прыгадаю тут хіба некалькі — датычных першых дзесяцігоддзяў савецкай улады. Тады вернікаў яшчэ не пакінула надзея на паразуменне з уладамі, якія ва ўвесь голас абвяшчалі свабоду веравызнання.
Далей
Тэма
За операй-seria — опера-buffa
Пялёсткі “Славянскага базару”: як скласці з іх валошку?
Фестывальныя вынікі — справа тонкая. Звесці дэбет з крэдытам — замала. Бо акрамя фінансавага складніку ёсць мастацкі, які звычайна адгукаецца значна пазней. Не наўпрост, а паступова, праз не заўсёды заўважныя праявы ў чалавечых душах. Дык якім застанецца ў гісторыі “Славянскі базар у Віцебску-2018”?
Далей
Ці народзіцца ісціна ў спрэчках?
Даўгачаканая рэстаўрацыя Старога замка ў Гродне ідзе поўным ходам, але адначасова з ёю не сціхаюць і спрэчкі —прычым ужо не толькі ў коле прафесійных рэстаўратараў і ахоўнікаў спадчыны. Да іх заўзята падключыліся і многія простыя грамадзяне, занепакоеныя лёсам колішняй каралеўскай і вялікакняскай рэзідэнцыі. Пра рознасць падыходаў да рэстаўрацыі вельмі значнага для нашай культуры помніка засведчыў і круглы стол па гэтай тэме, праведзены ў Гродне 24 ліпеня.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры Хлопцы з нашага двара
Груў, патэрн, рытм, рух. І ўсё гэта — баян
Ягор Забелаў: “Хацелася большага — і мы пачалі шукаць”
Баян у руках Ягора ЗАБЕЛАВА — не народны інструмент. І не акадэмічны. Гэта інструмент усемагутны, які дазваляе ўвасобіць у жыццё размаітыя аўтарскія памкненні. Выпускнік Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі і лаўрэат міжнароднага конкурсу імя Жыновіча пайшоў сваім шляхам, даволі нязвыклым для дыпламаваных музыкантаў. Ён набыў вядомасць праз удзел у гуртах “Нагуаль” і “Серебряная свадьба”, затым з бубначом Арцёмам Залескім заснаваў інструментальны праект Gurzuf, які адыграў больш за 300 канцэртаў па ўсёй Еўропе. Стварыў музыку да многіх цікавых тэатральных пастановак і фільмаў.
А потым — нібы кудысьці знік: ні гучных падзей, ні новых запісаў. Праект Gurzuf спыніў існаванне, імя Ягора Забелава амаль не згадвалася. Нашай размовай запоўнім тую інфармацыйную пустэчу.
Далей
Постаць
Дрэва, што пладаносіць няспынна
Ігару Лучанку — 80! Цудоўная лічба. Першая яе частка — як увасабленне бясконцасці творчасці. І сапраўды, набыткі кампазітара ўжо даўно сталі класікай, але пры гэтым атрымліваюць усё новыя і новыя выканальніцкія версіі. Другая нібы сімвалізуе кола прыхільнікаў у Беларусі і за яе межамі.
Далей
Шаргаценне сукенкі музы
Напярэдадні юбілею Ігара Лучанка вядомы фотажурналіст Юрый Іваноў узгадвае эпізоды свайго сяброўства з кампазітарам, якое доўжыцца ўжо болей за паўстагоддзя.
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры 118: ідэі, асобы, намеры
Пагонны метр нязбыўнай мары
Жлобіншчына: пра рэкламу, Мурзіка і парваны баян
Даводзілася бачыць культуру Жлобінскага раёна ў самых розных яе праявах. У 2009 годзе, да прыкладу, пісаў пра цякучку кадраў, пра частыя змены кіраўніцтва аддзела культуры і як вынік — пра не надта высокую дысцыпліну сельскіх работнікаў культуры. Становішча з таго часу значна стабілізавалася. Пераканаліся ў гэтым і падчас выязной рэдакцыі “К” (2012) у шэраг раёнаў Гомельшчыны. Сёння застаецца толькі згадваць,
што быў час, калі пэўныя клубы ў рабочы час былі зачынены без дай прычыны, дзе-нідзе буяла пустазелле, а дах у дзіцячай бібліятэцы безнадзейна працякаў.
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |