Свежы нумар
Тэндэнцыі
Звон, які абуджае Памяць
Сёлета адзначаецца даволі шмат сумных гадавін, датычных жахаў Другой сусветнай вайны. Адна з іх — 75-я ўгодкі знішчэння вёскі Хатынь. Памяці пра яе прысвечаны шэраг мерапрыемстваў — ад навуковых канферэнцый да прэзентацыі новай скульптуры, якая мае быць усталяваная неўзабаве на тэрыторыі мемарыяльнага комплексу (гл. “К” № 3 за 2018 г.)
Далей
“Апостал” у сучаснасці
15 cакавіка ў Духоўна-адукацыйным цэнтры ў Мінску адбыліся ўрачыстыя святкаванні з нагоды правядзення Дня праваслаўнай кнігі. Арганізатарамі гэтага знакавага мерапрыемства выступілі Міністэрства культуры і Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь, Выдавецкі савет Беларускай праваслаўнай царквы, Мінская духоўная акадэмія і Свята-Елісавецінскі манастыр.
Далей
Шчаслівы лік 13
21 сакавіка ў Магілёве адкрыецца ХІІІ Міжнародны маладзёжны тэатральны форум “М@rt.кантакт”. У чым адметнасць сёлетняга фэсту, пазначанага “небяспечным” парадкавым нумарам?
Далей
Бы Зямля ў пачатку Дзён
У галерэі “Панарама”, што месціцца на 22-м паверсе Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі, адкрылася персанальная выстава вядомага мастака-акварэліста Вячаслава Паўлаўца “Крокі па вадзе”.
Далей
Голас да Віцебска давядзе
На конкурс маладых выканаўцаў “Віцебск-2018” у Варшаве выбралі прадстаўніка Польшчы
Адборачныя конкурсы сярод ахвотных выйсці на сцэну віцебскага амфітэатра праходзяць не толькі ў нас, але і ў многіх краінах Еўропы. Нацыянальны “міні-базар” не так даўно адбыўся і ў Варшаве. Прадстаўніцай Польшчы на “Славянскім базары ў Віцебску — 2018” стане чароўная Сыльвія Зэлек.
Далей
Соцыум
Новая гісторыя (не)знаёмай “Аповесці”
Першае публічнае мерапрыемства, на якім Уладзімір Карачэўскі выступіў у ролі гендырэктара Нацыянальнай кінастудыі “Беларусьфільм”, было прысвечана айчыннай анімацыі. 12 сакавіка
Нацыянальнай бібліятэцы краіны ўрачыста перадалі 36-серыйны анімацыйны збор пра гісторыю ўзнікнення гербаў беларускіх гарадоў “Аповесць мінулых гадоў”. Гэты праект ужо прайшоў “апрабацыю гледачом”, займеўшы нямала прыхільнікаў самага шырокага ўзроставага дыяпазону. І стаў добрым контраргументам сцвярджэнню пра “няякаснасць” айчыннага кіно. Хаця вельмі-вельмі многія тыя гарэзлівыя ды вынаходлівыя мультфільмы ніколі нават і не бачылі.
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае!
У памкненні да заканадаўчага ідэалу
У канцы лютага споўніўся год з часу ўступлення ў сілу Кодэкса аб культуры. За гэты перыяд многія новаўвядзенні былі не толькі апрабаваныя, але і досыць грунтоўна асэнсаваныя. Неаспрэчна, з’яўленне такога эпахальнага дакумента паўплывала на ўсю структуру галіны. Але практычнае, паўсядзённае выкарыстанне кодэкса выявіла і пэўныя недапрацоўкі ў дэталях. У тым ліку,
і ў той яго частцы, якая тычыцца музейнай справы.
Далей
аКно ў свет
Сіндром сінестэзіі
Грэчаскі рэжысёр Кірынеас ПАПАДЗІМАТАС — госць і ўдзельнік Міжнароднага фестывалю кароткага метра “Нефільтраванае кіно”, які напрыканцы лютага прайшоў у Мінску. Яго карціна “Манера Грэцыя”, прадстаўленая ў конкурсе ігравых фільмаў, у лік пераможцаў не патрапіла, але стала адным з фаварытаў гледачоў і журы. Зацікавіў гэты твор (а разам з ім і ягоны аўтар) і журналіста “К”. Чым не нагода даведацца пра сучасны кінематограф той краіны, дзе ў свой час нарадзілася ўся еўрапейская культура?
Далей
art-блог
Выйсці з-за “Стала”
Удзел Беларусі ў 57-й Венецыянскай біенале можна ўрачыста лічыць завершаным.
Фінальным яго акордам стала дэманстрацыя айчыннага павільёна ў Нацыянальным цэнтры сучаснага мастацтва. Але падрыхтоўка да наступнай, 58-й біенале мусіць распачацца ўжо зараз. Гэтыя словы куратара праекта “Стол” Рамана Заслонава, якія прагучалі на яго фінісажы, падаюцца свайго кшталту рэзюмэ ўсёй гісторыі.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў
Дзіця эпохі і Віцебска
Творчае аб’яднанне “Квадрат”, якое не так даўно адзначыла сваё 30-годдзе, не з’яўляецца выключна здабыткам мінуўшчыны — хаця фармальна і спыніла сваё існаванне яшчэ ў 1994 годзе. Пра тое сведчыць і юбілейная выстава ў Віцебскім мастацкім музеі, і плённая дзейнасць многіх “квадратаўцаў”, якія маюць
не толькі беларускае, але і міжнароднае прызнанне. “Квадрат” — гэта ўжо міфалогія і брэнд Віцебшчыны. І міфалогія — ва ўсіх без выключэння сэнсах слова.
Далей
На людным месцы
Якая кавенька — сезон амаладжэння!
У рэдакцыю заскочыў мой даўні знаёмы — дырэктар Козінкаўскага дома культуры і кіраўнік народнага ансамбля народнай музыкі “Радуніца” Мікола Туравец. (Козінкі — маленькая вёсачка ці не ў прыгарадзе Мазыра.) З вашага дазволу, я — трошкі пра Міколу Васільевіча. Задавальненне ад прачытанага — гарантую. Дык вось, будучы работнік культуры пачаў граць на гармоніку з… чатырох гадоў. Заўважыў, як на вяселлі музыка паклаў “струмэнт” на лаву, падхапіў яго і зайграў.
І па сёння шчыра не разумее: “Як гэта можна не ўмець граць на гармоніку?”
Далей
Суботнія сустрэчы
Супрамат у аснове фантазіі
У галоўнага мастака Вялікага тэатра Беларусі Аляксандра КАСЦЮЧЭНКІ ўсё як па нотах. Таму і падчас размовы з ім з нагоды яго 60-годдзя адчувалася падрыхтаванасць і сабранасць. У паўзах паміж інтэрв’ю — абавязковы тэхнічны нагляд за манціроўкай дэкарацый на галоўнай сцэне. Такая прадуманасць — рэнамэ творцы, бо фундаментальным патрабаваннем да сваёй прафесіі ён лічыць дасканалую заглыбленасць
у матэрыял і адказнасць за канчатковы вынік.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры Тэма
Расшыфроўка імгнення
Мы шчыра верым, што наша памяць — гэта нашы ўласныя ўспаміны. Мы памятаем пра сваё дзяцінства, сям’ю ды наогул пра наш род. Але насамрэч носьбітамі памяці часта з’яўляюцца нейкія артэфакты — бабуліны ручнікі, акуляры дзядулі, татавы гальштукі ці наш першы ровар, які “перайшоў у спадчыну” ад старэйшага брата. Без погляду на іх мінулае часцяком проста забываецца. Сапраўднымі ж архівамі памяці з’яўляюцца сямейныя фотаальбомы.
Далей
Ці цяжка быць назіральнікам?
Тыповая сям’я — яна якая? Вялікая ці маленькая? Дружная альбо канфліктная? Можа, гэтыя людзі не родныя адзін аднаму, аднак іх лучыць любоў. А можа, іх знітоўваюць крэўныя повязі, але яны ніколі не могуць знайсці агульнай мовы. Выстава “Родны склон” у Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў закранае размаітыя праблемы трансфармацыі і разумення сям’і ў сучаснасці.
Далей
Хлопцы з нашага двара
Дэзерцір шоу-бізнеса
Як “Карабас- Барабас” стаў лагістам
Ёсць такая сумная дадзенасць, калі на пэўным этапе жыцця чалавека вакол яго становіцца ўсё менш блізкіх яму людзей, сяброў, прыяцеляў, добрых знаёмых. Кагосьці адымае фатальнае — непазбежная з касой. Другі знікае з поля ўвагі, застаючыся ў тым жа горадзе, але хаваючыся так, што нават гугль пра яго нічога не ведае. А трэці з’язджае далёка-далёка, і ніякая “павуціна” не здольная замяніць зносіны з ім за кубкам гарбаты, за кулісамі канцэртнай пляцоўкі, ды і проста так, пры сустрэчы на вуліцы.
Станаўленне аднаго з самых вядомых айчынных прадзюсараў і хітмэйкераў — Уладзіміра КУБЫШКІНА — адбывалася на маіх вачах. Шлягеры з яго сыпаліся бясконцай плынню, артысты, якімі ён займаўся,
станавіліся топавымі беларускімі выканаўцамі. Калісьці ён спрабаваў пакарыць яшчэ і Маскву, што амаль
атрымалася. Потым вярнуўся дадому і зноў будаваў айчынны шоу-бізнес. Пакуль не стаміўся. І тады з’ехаў, але ўжо на іншы канец зямнога шарыка, дзе ў яго таксама нешта атрымліваецца. У іншым жыцці,
у іншай прафесіі.
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры 118: ідэі, асобы, намеры
А выніковасць краязнаўства?
Уздзеншчына: ад піраміды да дыямента, ад Крапівы да Ёдкі
Бог ведае, як нараджаецца ідэя для канкрэтнай камандзіроўкі. Падстава для гэтай, да прыкладу, узнікла так. У сталічнай букіністыцы набыў за капейкі кнігу “Міншчына”. Разгарнуў наўздагад і прачытаў: капліца роду Завішаў збудавана ў XIX стагоддзі ў выглядзе… егіпецкай піраміды. З таго моманту не было на душы спакою, пакуль не прыдбаў білет да Узды. Пазнаёміўся з мясцовым краязнаўцам і пісьменнікам Дзмітрыем Вінаградавым і вырашыў, што пісаць буду пра краязнаўства, але пра краязнаўства дзейснае, практычнае, выніковае.
Далей
Каментарыі (1)
Асоба і час
Перабраць рукамі тысячы аскепкаў
2 сакавіка 2018 года на 91-м годзе жыцця адышоў у лепшы свет доктар гістарычных навук, прафесар Георгій Штыхаў. Легендарнаму археолагу, дзякуючы якому мы спасцігнулі многія таямніцы сярэднявечных Менеска, Віцебска, Полацка, давялося пажыць у розныя гістарычныя эпохі. Больш за тое — ён і сам стаў цэлай эпохай у беларускай навуцы.
Але мала хто ведае, якім цярністым быў пачатак яго жыццёвага шляху. І ўжо зусім здзівіць многіх наступны факт: у Беларусь малады Штыхаў вярнуўся, бо… зняверыўся ў магчымасці пабудовы камунізму!
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |