Свежы нумар
Тэндэнцыі
Музеі — у ліку пераможцаў
Аб’яўлены вынікі XV рэспубліканскага турыстычнага конкурсу “Пазнай Беларусь”, арганізатарамі якога з’яўляюцца Нацыянальнае агенцтва па турызме і Міністэрства спорту і турызму Беларусі. Сярод пераможцаў ёсць і ўстановы культуры.
Далей
Час, за які не сорамна
Беларускай канфедэрацыі творчых саюзаў сёлета споўнілася 25 гадоў. Урачысты сход у Вялікім тэатры оперы і балета адпавядаў маштабу арганізацыі, якая аб’ядноўвае каля дзесяці тысяч прадстаўнікоў самых розных відаў мастацтваў. Рупліўцаў ушанавалі ганаровымі знакамі і граматамі, у іх гонар гучалі оперныя арыі. У той самы час немінуча паўстае пытанне: якую ролю адыгрывае гэтае “аб’яднанне творчых аб’яднанняў” у цяперашнім бурапенным жыцці?
Далей
Кансерваторыя ў асобах
85-годдзе вядучай музычнай ВНУ краіны адзначана стварэннем энцыклапедыі — “Беларуская дзяржаўная кансерваторыя — Акадэмія музыкі: гісторыя ў асобах”, што днямі выйшла ў выдавецтве “Мастацкая літаратура”. Кніга аб’ёмам у амаль паўтысячы старонак ахоплівае каля 800 персаналіяў — усіх тых, хто выкладаў у гэтай навучальнай установе цягам яе існавання.
Далей
Гукавы атлас з партрэтамі
Вышэйшай прафесійнай музычнай адукацыі ў нашай краіне — 85 гадоў. А колькі нашаму фальклору? Да юбілею Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі этнамузыколагі гэтай ВНУ падрыхтавалі ўжо дзявяты выпуск з серыі навукова анатаваных кампакт-дыскаў “Аўдыёатлас традыцыйнай музычнай культуры Беларусі”.
Далей
Калонка рэдактара
Не да банкетаў
На гэтым тыдні сваё дзесяцігоддзе адсвяткавала “Майстэрня Уладзіміра Бокуна”. Гэтую маленькую тэлестудыю, у актыве якой з тры сотні стужак, можна было б назваць нейкім эпітэтам з прыстаўкай “най-“, калі б у сваёй нішы яна не была адзінай. Іншых суб’ектаў айчыннага медыярынку, якія спецыялізуюцца менавіта на гістарычным кіно, я не прыгадаю. Прынамсі, калі казаць пра беларускую тэматыку, бо на рынкі іншых краін некаторыя нашы кампаніі пастаўляюць такую прадукцыю вагонамі.
Здавалася б, выключны статус дае прэферэнцыі. Балазе, у цяперашні час усеагульнай цікавасці да мінуўшчыны такая прадукцыя запатрабаваная бы піражкі. Аднак не! “Банкета не будзе — неяк не “банкетныя” часіны” — адразу папярэджваў у запрашэнні стваральнік студыі. І яно зразумела.
Далей
Соцыум
Як распавесці пра “маленькую смерць”?
Праект “Кожная трэцяя” Аляксандра Васюковіча і Дар’і Царык — гэта расповед пра боль і страх. Размова на тэму, пра якую ў нас не прынята казаць услых: хатні гвалт, што “жыве” ў кватэрах нашых суседзяў, знаёмых ды сваякоў. Кожная трэцяя — гэта тая ўражвальная лічба, якая выяўляе маштаб праблемы. Менавіта столькі жанчын пацярпелі ў Беларусі ад сваіх блізкіх. Праект Аляксандра і Дар’і — акурат той выпадак злучэння мастацтва і публіцыстыкі, які дазваляе гледачу стаць на месца ахвяры.
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае!
Своечасовы адказ на хваравітае пытанне
Лічу, што дата 13 снежня 2017 года з цягам часу можа заняць пачэснае месца ў гісторыі айчыннай сістэмы адукацыі. У сваёй прамове на ІІ З’ездзе вучоных Беларусі член-карэспандэнт НАН Беларусі, старшыня камісіі
па адукацыі, культуры і навуцы Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь Ігар Марзалюк акрэсліў стратэгічна верны напрамак: выкладаць гуманітарныя дысцыпліны на беларускай мове, а дакладныя — на рускай.
Далей
Ізноў пра мову: інцыдэнт з прэцэдэнтам
Як сэрца адчувала. Усё нешта не тое надоечы сніў. Не для стваральнай працы і радаснага жыцця…
І вось ён — сон у руку. Бібліятэкары аднаго з раёнаў Брэстчыны даслалі ў рэдакцыю ліст. А ў лісце — праблема. Тая, што замінае і стваральнай працы, і радаснаму жыццю.
Далей
art-блог
Экзамен на чалавечнасць
Перада мною стаіць дзяўчына. Яна прыкладвае рукі да жывата, потым да твару, складвае іх на плячах, працягвае насустрач. Затым паўтарае свае рухі. Праз хвіліну я не магу не адказаць на яе заклік — мы абдымаемся. Артысты, задзейнічаныя ў дзеі — маладыя людзі, удзельнікі арт-праекта face art — face future, які суправаджаў выставу знаных германскіх мастакоў.
Харэограф — Вольга Скварцова.
Заключны дзень выставы Эрнста Барлаха і Кэтэ Кольвіц “Пераадольваючы існаванне” ў Нацыянальным мастацкім музеі маляўніча прадэманстраваў, што такое фінісаж, чаму ён можа быць не менш важным за адкрыццё, і якую ролю здатны выканаць медыятар — пасрэднік паміж мастаком і аўдыторыяй.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў
Кіслы прысмак карпаратыўнай этыкі
Віталь Краўчанка працягвае з асалодай
займацца рэжысурай: за паўтара года ў статусе дыпламаванага спецыяліста ён ставіць свой чацвёрты спектакль. На пляцоўцы “Альфа-тэатра” з’явіўся “Метад Гранхольма”.
Далей
Маляўнічасць адчуванняў
Задумаць яе немагчыма — яна ўзнікае неспадзявана і патрабуе ад мастака імгненнай гатоўнасці ўвасобіць у фарбы. Не, не ў фарбы, а ў іх палахлівыя адценні — мабыць, неспадзяваныя і для самога мастака. Нейкая стрыманасць і невымоўнасць застаецца для тых, хто потым пабачыць, а можа, у думках дапіша ці давыкажа ўсё, што не змог або не пажадаў занатаваць творца. Нешта падобнае — непадуладнае нават слову — адчуваў я, гледзячы на новыя творы Юрыя Хілько, якія дэманструюцца на яго выставе “Знакі і легенды” ў Светлагорскай карціннай галерэі “Традыцыя” імя Германа Пранішнікава.
Далей
На людным месцы
Work in progress беларускага кіно
Дзень беларускага кіно — добрая нагода не толькі для таго, каб зірнуць у мінулае нацыянальнага кінематографа, але і каб абмеркаваць яго цяпершчыну, праверыць на трываласць кіно сённяшняга дня. Напярэдадні 17 снежня паспрабуем вызначыць галоўныя падзеі і працэсы беларускага кіно ў 2017 годзе.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры
Салёны гурок з крапівою
Такую акцыю ў Зэльвенскім раённым цэнтры культуры і народнай творчасці правялі ўпершыню. Гэта быў адкрыты конкурс на самабытны рэцэпт стравы нацыянальнай кухні рэгіёна “Гатуем сваё”. Як паведамляе загадчык аддзела па развіцці народнай творчасці згаданай вышэй установы Алена Ламека, кулінарнае свята арганізавалі Беларускае грамадскае аб’яднанне “Адпачынак у вёсцы”, фермерская гаспадарка “Верас” пры падтрымцы аддзелаў ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі райвыканкама.
Далей
Суботнія сустрэчы
Алмаз як талент, дыямент як прафесія
Дадаць электроніку, джаз, менеджмент
Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі — 85! Напярэдадні ўрачыстасцяў мы сустрэліся з рэктарам ВНУ — доктарам мастацтвазнаўства, прафесарам Кацярынай ДУЛАВАЙ.
Але размова стала не экскурсам у мінулае і не справаздачай пра зробленае (а тут ёсць чым ганарыцца: штогод — каля сотні міжнародных перамог, падрыхтаванымі кадрамі ўкамплектаваны ўсе творчыя калектывы краіны, шмат выпускнікоў запатрабаваны ў замежжы). Лейтматывам стаў позірк у будучыню.
Далей
Тэма
Ці ўсе “Заслужаныя” сапраўды заслужылі?
Феномен “Крупіцкіх музыкаў” натхняе на роздумы пра цяперашні стан народнай творчасці. На жаль, не заўсёды прыемныя
Адзначаючы чарговы, 35-гадовы юбілей “Крупіцкіх музыкаў” — а мне давялося прысутнічаць і на ўсіх папярэдніх — мы зноў і зноў вяртаемся да феномену гэтага адметнага калектыву. Яго стварэнне і імклівы творчы ўзлёт сталі сапраўднай з’явай у народным мастацтве нашай краіны канца мінулага стагоддзя. Але сёння ўзнікае пытанне: што трэба зрабіць, каб такія з’явы нараджаліся як найчасцей?
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры Экспертыза "К"
Выпусціць мары з клеткі абмежаванняў
Колькі сітуацый было ў сусветным тэатры, калі творчыя амбіцыі часткі калектыву пераставалі супадаць з поглядамі кіраўніцтва! Тут варыянтаў некалькі — або сварыцца і крыўдзіцца, або сыходзіць і ствараць свой праект. Менавіта гэта з год таму зрабіла частка трупы Гомельскага гарадскога маладзёжнага тэатра. І ў выніку на карце горада з’явілася новая “культурная кропка” — Team Theatre.
Пра шлях, які прайшоў наватарскі камерны тэатр, пра перспектыўныя вяршыні і спосабы выжывання “на вольных хлябах” разважае дырэктар і мастацкі кіраўнік калектыву Андрэй БАРДУХАЕЎ-АРОЛ.
Далей
Страта
Апошняя роля. Складаная самая
Калі назаўжды развітваешся з добрым чалавекам — заўсёды балюча. Калі ж мы развітваемся з акцёрам, разам з ім ад нас сыходзяць быццам некалькі чалавек, суцэльны гурт — усе тыя героі, якіх ён увасабляў. У заслужанага артыста Рэспублікі Беларусь Івана Мацкевіча такіх “паплечнікаў і апанентаў” было — безліч:
у тэатры і кіно.
Далей
Праз гасцінец
Хто ж будзе “Ката пячы”?
Няўжо бібліятэкі і клубы — адно для дзяцей і пенсіянераў?
Знаёмства са Скiрмантава — былой вёскай, якая з 2010 года стала аграгарадком, — паказала, што, дзякуючы намаганням органаў улады рэгіёна і мясцовых дзеячаў культуры, гісторыя гэтай зямлі і яе традыцыі жывыя. Аднак пытанне іх пераемнасці справядліва хвалюе энтузіястаў.
Далей
ART-блог: беларускае мастацтва Дзяўчаты з нашага двара
Карабель плыве павольна, але ўпэўнена
Беларускіх гітарыстаў, якія заваявалі сваёй творчасцю свет, усяго некалькі. Зато да іх дадалася і адна гітарыстка! Ірына ІГНАЦЮК нарабіла сваім мастацтвам “шоргату” спачатку ў нашай краіне, а потым і за яе межамі. Яна ўжо некалькі гадоў жыве ў Маскве, але сэрца яе тут, у Беларусі. Да нас Ірына стараецца выбірацца часцей, ды не заўсёды ў яе гэта атрымліваецца.
Далей
Раскадроўка
Мова + атмасфера + добрае кіно
Не так даўно адбыўся важны прэцэдэнт. Упершыню за ўсю гісторыю нашага кінапракату прэм’ера замежнага фільма ў Мінску прайшла на беларускай мове. Нідэрландскую стужку “Шторм”, якая паводле свайго сюжэту добра дапасоўваецца да ўгодкаў беларускага кнігадрукавання, адкрыў для сябе — а затым і для публікі — дырэктар студыі агучкі KinaKong, арганізатар праекта “Беларускія ўікэнды” Андрэй КІМ. А агулам за 8 гадоў у фільматэцы “КінаКонга” з’явілася больш за 20 перакладаў фільмаў, сярод якіх і блокбастары “Форэст Гамп”, “Падынгтан”, “Кніга Ілая” і папулярныя ва ўсім свеце мульцікі.
Напярядадні чарговай, хай і не такой шумнай прэм’еры — фільма “Жонка наглядчыка заапарка” — я сустрэлася з Андрэем, каб даведацца, як працуюць “Беларускія ўікэнды”, каму патрэбна кіно на роднай мове і калі яно стане для нас звычайнай з’явай.
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |