Свежы нумар
"К" інфармуе
АРТ. ВЯСНА. ХАКЕЙ
Такі твор скульптара Віктара Астэра "Металічны Хакеіст" сустракае наведвальнікаў сталічнага Палаца мастацтва. А з'явіўся дадзены аб'ект у рамках выстаўкі "Арэна — Беларт". Зразумела, экспазіцыя, дзе прадстаўлены шэраг работ спартыўнай тэматыкі, прымеркавана да Чэмпіянату свету па хакеі. Нагадаем, экспазіцыі спартыўнай скіраванасці прапануюць сёння многія сталічныя музеі ды галерэі...
Далей
Форум
У Беларусі бываем (ня)часта…
Дык няўжо так “добра там, дзе нас няма”? Даследаванне "К"
Гэта перадапошні матэрыял цыкла пра айчынных музыкантаў, перад кім некалі паўстала дылема: з’язджаць з краіны або не з’язджаць (прычыны на тое былі творчыя і не вельмі). Ён прысвечаны, у асноўным, якраз тым, хто не стаў выпрабоўваць лёс радыкальным спосабам ды застаўся ў роднай Беларусі. Хоць, напрыклад, лідар ВІА “Харлi” сёння разрываецца на дзве “хаты”. Але пра ўсё — па парадку.
Далей
На маю думку...
“Што з вуснаў мацярок зляцела…”
Навум ГАЛЬПЯРОВІЧ, паэт, дырэктар Дырэкцыі замежнага вяшчання Беларускага радыё
У нашым прыгарадным пасёлку ўсе гаварылі “па-нашаму”: дзекалі, цэкалі, вымаўлялі цвёрдыя “р” і “ч” , елі “буракі”, а не “свеклу”, “бульбу”, а не “картошку”, пілі “гарэлку”, а не “водку”. Гэта была такая ж мова, на якой гаварыла з чорнай талеркі радыё, што слухалі мы з бабуляй, крыху хіба адрозніваючыся нашымі мясцовымі словамі...
Далей
Каментарыі (1)
"Стэй, кэт!"
Юрый ЧАРНЯКЕВІЧ, аглядальнік газеты "Культура"
“Кэт”, “вэл”, “стэй”, “бэк”... Гэта не англійскія словы, як мог бы хтосьці падумаць. Так гавораць у Беларусі. А дакладней — у вёсцы Бабровічы Івацэвіцкага раёна Брэстчыны... “Кэт” — гэта, як і ў англічан, “кот”, а “стэй” — “стой”. А вось “вэл” — не англійскае слова “добра”, а “вол”, “бэк” — гэта “бок”... “Пяройдзеце на тэй бэк гуліцы, і ў жоўтай хаці папытаеце: там жыве баба Маня!” — так тлумачылі мне вяскоўцы дарогу...
Далей
Каментарыі (2)
Тры пытанні пасля спектакля
Дзяніс МАРЦІНОВІЧ, тэатральны крытык
Часам цікава завітаць у тэатр не на прэм’еру, а на шараговы прагляд спектакля, убачыць, як успрымаюць яго не крытыкі ды дасведчаныя тэатралы, а звычайная публіка. “Міхалава зямля” (сцэнічны варыянт ТЮГа паводле паэмы Якуба Коласа “Новая зямля”) ідзе на сцэне два гады. Паколькі пра спектакль "К" пісала, дазволю сабе літаральна некалькі пазітыўных уражанняў.
Далей
Галавакружэнне vs. шчырасць
Леанід ШЫРЫН, кампазітар, паэт-песеннік, прадзюсар, удзельнік гурта “DaVinci”
На праект “Акадэмія талентаў” тэлеканала “АНТ” як “акадэмік”, прадзюсар я прыйшоў летась. Прызнаюся, атрымаўшы запрашэнне ў шоу, меў сумневы, кшталту таго, навошта туды іду і што магу даць. Бо ў праекце ўдзельнічаюць людзі маладыя, са сваім светапоглядам, са сваім разуменнем музыкі, якіх мне праз узроставы разрыў мо і не зразумець. Ці маю я права судзіць іх? Без узаемаразумення, без даверных адносін, без кантакту ў час дзейства ў студыі не атрымаўся б праект, арыентаваны на шчырасць. Таму мэту майго знаходжання на праграме я вызначыў так: выказаць сваё меркаванне пра нейкія рэчы, у тым ліку (найперш!) у музыцы, а таксама зрабіць так, каб супрацоўніцтва дало канкрэтны вынік — у выглядзе артыста, новых песень.
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае!
Пра расстаноўку акцэнтаў
Уладзімір ПАРФЯНОК, фатограф, кіраўнік Галерэі візуальных мастацтваў “Nova”, супрацоўнік Цэнтра сучасных мастацтваў
Днямі ў Цэнтры сучасных мастацтваў адкрыліся тры фотавыстаўкі ў рамках ІІ Мінскага фестывалю фатаграфіі: “Наша агульнае прыватнае” ўкраінскай майстэрні “L K”, “Беражлівае стаўленне да дробных рэчаў” малдоўскіх фатографаў і “Чалавек на дарозе” беларускіх аўтараў Андрэя Дубініна і Андрэя Карачуна. У сацыяльных сетках адбылося абмеркаванне згаданай падзеі, якое сканцэнтравалася пераважна на тэхнічных недахопах адной з выставак. Але мне хацелася б звярнуць увагу на іншае — на змест саміх экспазіцый, які, на жаль, амаль не трапіў у поле ўвагі як карыстальнікаў сацыяльных сетак, так і журналістаў.
Далей
А калі... беларуская Трансільванія?
Аліна МАЗЕЎСКАЯ, журналіст, рэдактар аддзела польскага турыстычнага выдавецтва па Усходняй Еўропе
Масавыя “паломніцтвы” ў мясціны, дзе здымаліся фільмы, з кожным годам становяцца ўсё больш пашыранымі. Зараз паспяхова развіваецца і папулярызуецца тэндэнцыя кінематаграфічнага турызму. Часцей за ўсё гэта адбываецца альбо з дапамогай мясцовага кіраўніцтва, якое прыдумляе новыя маршруты па “засвечаных” мясцінах, альбо дзякуючы індывідуальным турыстам, што самі адкрываюць для сябе кіношныя пейзажы, а ўлады, назіраючы за павышанай цікавасцю, выкарыстоўваюць магчымасць для стварэння новага турпрадукту.
Далей
Тэндэнцыі сферы
Навошта бібліятэка, або Каму падабаецца кніжны пыл?
Мне. Ён нагадвае пра юнацкія першаадкрыцці літаратурных скарбаў. На шостым дзясятку гадоў я маю права на настальгію і маю права на выбар. Таму выбіраю папяровую кнігу. Ведаю, што ў камп’ютар можна запампаваць ці не дзвесце тысяч тамоў, але ледзь не штотыднёва хаджу ў бібліятэку: пакорпацца ў кніжках прыемней, чым гадзінамі слепнуць ля манітора...
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў
Чым здзівіць скансен?
Напрыканцы красавіка ў рэдакцыю “К” патэлефанаваў новы дырэктар Беларускага дзяржаўнага музея народнай архітэктуры і побыту Эдуард БАГДАНОВІЧ і паведаміў, што яго ўстанова шмат зрабіла для таго, каб пад час Чэмпіянату свету па хакеі замежныя госці, неабыякавыя да этнічнага мастацтва, змаглі наведаць гэтую ўстанову і здзівіцца. Натуральна, рэдакцыя не магла не выкарыстаць тэлефанаванне як нагоду для далейшага невялічкага інтэрв’ю.
Далей
Праекты развіцця
"Чаму ж у нас не так?"
Дзе толькі сёння не пачуеш: беларуская вёска імкліва памірае, а разам з ёй беззваротна знікае і ўнікальны пласт народнай культуры... Пачуць ды ўбачыць гэта, і праўда, можна дзе заўгодна. Але толькі не ў Любанскім раёне, у чым асабіста давялося пераканацца ў час нядаўняга абласнога семінара “Спецыфіка і асаблівасці навучання дзяцей і моладзі рамёствам на Любаншчыне”. Вёска знікае з-за адсутнасці магчымасці сябе рэалізаваць. Людзі ж імкнуцца ў гарады, дзе ёсць не толькі праца, але і годнае баўленне вольнага часу: магчымасць пасядзець пасля працы за кубачкам гарбаты ва ўтульнай кавярні, схадзіць у добра абсталяваную трэнажорную залу, знайсці клуб па інтарэсах для сябе і ўладкаваць у гурток ці секцыю сваіх дзяцей. Усё гэта ёсць і ў любанскай “Камуне” — аграгарадку з савецкай назвай, але з сапраўды заходнееўрапейскім падыходам да прынцыпаў чалавечага жыцця. А калі больш дакладна — у мясцовым Доме культуры.
Далей
Prof-партфоліа
Урокі радасці — “сваімі рукамі”
Чаму святы ў Грушаўцы і Хацежыне мясцовыя жыхары зрабілі ўласнымі сіламі?
Не паспела высахнуць друкарская фарба на газетным нумары з артыкулам “Вучымся радавацца” дырэктара канцэртнага агенцтва, прадзюсара і ўладальніка аграсядзібы Уладзіміра Шаблінскага (гл. "К" № 16), як жыхары сталічнага мікрараёна Грушаўка і шматдзетныя бацькі з аграгарадка “Хацежына” ініцыявалі ды правялі адмысловыя, нестандартныя святы. І зрабілі гэта без прымусу, не па волі вышэйстаячага начальства, а з прычыны простага жадання парадавацца жыццю. А менавіта пра гэта і пісаў Шаблінскі: “Калі на першае месца вылучаецца “абавязалаўка”, дык і свята аказваецца прыцягнутым за вушы”. Дык вось, святы атрымаліся сапраўднымі.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры аКно ў свет
У чым соль "Краіны мрояў"?
Алег Скрыпка — пра спонсара для этнафэсту, выхаванне культурай і каханне
У Мінску выступіў гурт “Воплі Відаплясава”. Напярэдадні канцэрта, што прэзентаваў нядаўні дыск “Цудоўны свет”, лідар гурта Алег СКРЫПКА даў сваім фанам і прэсе невялікае, але ёмістае інтэрв’ю. Мы ж з яго выбралі не толькі цікавыя, але і, думаецца, у пэўным сэнсе карысныя для айчыннай сферы культуры фрагменты разваг-маналогаў артыста, у тым ліку, прамоўленыя ў якасці адказаў на нашы пытанні.
Далей
Стратэгія начальніка аддзела
За кошт спонсараў і пазабюджэту…
Інга ЖУРОМСКАЯ, Докшыцкі райвыканкам:
Культура Докшыцкага раёна мае сталую і трывалую праектную аснову. “К” шмат пісала і будзе пісаць пра адмысловыя аграгарадоцкія святы, якія не паўтараюцца, і брэндавыя акцыі, скіраваныя на папулярызацыю і развіццё маладзёжнай альтэрнатыўнай культуры. Але і гэта — не ўсё. Ёсць на Докшыччыне праект царкоўнага духоўнага свята, прызначанага таксама для станаўлення юных асоб. Шмат цікавага прапаноўвае раён і ў іншых кірунках сваёй дзейнасці.
Далей
art-блог
“Дыліжанс” на дзевяць крэслаў
Як беларуская мова да мюзікла прывяла
Віраваннем падзей у Нацыянальным акадэмічным драматычным тэатры імя Якуба Коласа не здзівіць: там ледзь не штомесяц — прэм’еры. Але новы беларускі мюзікл цалкам на беларускай мове — такое ўпершыню. Не толькі для Віцебска, але і для ўсёй краіны. Ды што там — для свету!
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры
A&B: Аўдыя & Відэа-2
Красавіцкія аўдыя/відэаработы айчынных выканаўцаў рэцэнзуюць музыкант (А), гэтым разам — Аляксандр САПЕГА з гурта “Apple Tea”, і спецыяльны карэспандэнт газеты “Культура” (В) Алег КЛІМАЎ.
Далей
Каментарыі (1)
“Лінкі” паміж “цвікамі”
"Avant-gARTE": пра горад, які нам толькі... падаецца
Выстаўка сучаснага мастацтва “Avant-gARTe. Ад квадрата да аб’екта”, што сталася спробай злучыць пошукі мастакоў-авангардыстаў ХХ стагоддзя ды сучасных аўтараў стагоддзя ХХІ, “прызнала” сярод іншых відаў мастацтва і фатаграфію. Адмысловы арт-праект “Горад” быў прадстаўлены ў рамках экспазіцыі, іншыя знакавыя работы фотамастакоў сталі часткай праектаў, што прагучалі раней.
Далей
вяртанне імёнаў
Невядомы вядомы Кабзар і яго беларускі след
Чаму песня Тараса Шаўчэнкі "знайшла водгалас пачэсне ў сэрцы беларускім"?
...Такім чынам, прадстаўляю артыкул Рамуальда Зямковіча. “Першым з украінцаў, які зацікавіўся пачаткам літаратурнага адраджэння ў Беларусі, быў вялікі Кабзар Украіны — Тарас Шаўчэнка. У 1839 годзе, будучы ў Пецярбургу, Тарас Рыгоравіч Шаўчэнка пазнаёміўся з беларускім пісьменнікам Янам Баршчэўскім. Вакол Баршчэўскага гуртаваліся тады і іншыя беларусы, усе яны пад уплывам Баршчэўскага сталі цікавіцца ўсім беларускім і дамовіліся выдаваць свае работы. Шаўчэнка, пазнаёміўшыся з імі, прасіў прачытаць яму іхнія беларускія творы і асабліва зацікавіўся беларускімі народнымі песнямі.
Далей
ART-блог: беларускае мастацтва Рэйтынг ідэй з інтэрнэт-прасторы
Рэцэпты ад глабалізацыі
Беларуская вёска даўно ўжо ўключылася ў працэсы глабалізацыі — імкліва сціраюцца ў памяці мясцовай супольнасці народныя традыцыі, не кажучы пра, скажам, лакальныя адметнасці вонкавага афармлення сялянскіх хат. Праўда, праблема гэта не толькі беларуская. У нашых суседзяў клопаты тыя ж. Маюцца ў іх і свае рэцэпты, каб палепшыць сітуацыю.
Далей
Гістарыёграф
Вязьмо Маркеса
Як Беларусь знітавана са знакамітым містычным рэалістам?
У красавіку свет развітаўся, бадай, з апошнім з магікан класічнай літаратуры ХХ стагоддзя — калумбійцам Габрыэлем Гарсія МАРКЕСАМ, чалавекам, які “ніколі не насіў капелюша, каб нікому не кланяцца”.
Далей
Пра адну кашу ды...
Гарадскія рэцэпты родам з Мінска
Калі заходзіць гаворка пра беларускую кухню, мы адразу чакаем гісторый і рэцэптаў са старадаўніх кулінарных сшыткаў, якія пыляцца на архіўных паліцах ды паддашках. Чалавеку зазвычай задаволіцца простым складана. З запалам першапраходцаў мы шукаем і чакаем цуд там, дзе самы час пагадзіцца на захаваны рэцэпт ды цудоўны густ. Беларуская кухня, як і любая іншая нацыянальная, — гэта, перш за ўсё, стравы рэгіёнаў ды абласцей. Гэта ежа, якая дасталася нам “у спадчыну” ад нашай гісторыі ды адносін з рознымі краінамі і народамі.
Далей
Фотасюжэт нумара
Час, зняты Казюлем
У мінулую суботу не стала Яўгена Казюлі — вядомага фотажурналіста, фотамастака, шматгадовага лідара Народнага фотаклуба "МІнск". Прадстаўляем у памяць пра творцу падборку ягоных кадраў.
Далей
Беларусы свету
Пейзажы і "Дыханне..."
Вернісаж “Дыханне зямлі” мастака Вячаслава Ігнаценкі стаў праявай дыпламатыі выяўленчага мастацтва беларускай дыяспары Малдовы. Выстаўка твораў нашага земляка адкрылася ў самым цэнтры Кішынёва — у будынку Пасольства Венгерскай Рэспублікі ў Рэспубліцы Малдова.
Далей
Па крупінках, па іскрынках...
Беларускаму таварыству “Спадчына” — 15 гадоў. Яно было створана ў студзені 1999-га пры падтрымцы Саюза Беларусаў Латвіі і асабіста Валянціны Піскуновай. Заснавальнікамі з’яўляюцца этнічныя беларусы Эдуард Трусевіч і Мікалай Жаўрыд, які стаў першым старшынём суполкі. Апошняя аб’яднала беларусаў Вентспілса і ўсёй Латвіі, развівае культурныя сувязі з нашай Радзімай, аказвае дапамогу суайчыннікам. Затым да гэтай справы падключылася наша зямлячка Алена Нарушэвіч. І па крупінках, па іскрынках сталі сплятаць разам новае аблічча беларусаў замежжа...
Далей
Бяспека жыцця
Бяспека жыцця
Рэспубліканскі агляд-конкурс “Ратавальнікі вачыма дзяцей” праводзіцца ўжо ў шаснаццаты раз. У выставачнай зале Палаца мастацтва была прадстаўлена экспазіцыя, складзеная з дзіцячых работ.
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |