Свежы нумар
Дзейныя асобы
Аксана Волкава. Абранніца лёсу
Чым патлумачыць тую акалічнасць,што жанр оперы, маючы неверагодны мастацкі, музычны, выяўленчы патэнцыял, аказваецца не запатрабаваным значнай часткай публікі? На маю думку, шырока распаўсюджаны некалькі оперных «фобій»: глядач баіцца, што спектакль будзе вельмі доўгім і незразумелым. А значыць, несучасным і неактуальным... Але той, хто сёлета бачыў праект «Опера-мадэрн», паказаны па тэлеканале АНТ у межах фестывалю «Музычныя вечары ў Мірскім замку», пераканаўся, што гэты від мастацтва можа быць і сучасным, і яркім,і хвалюючым...
Далей
Працэс
Перакуленая рэальнасць вялікіх містыфікатараў
Апошнім часам усе міжнародныя фестывалі ўключаюць у парадак дня дыскусіі аб асаблівасцях сучаснага этапу ў развіцці айчыннага і сусветнага тэатра. Сённяшняя практыка і перспектывы, натуральна, больш за ўсё хвалююць людзей, якія маюць адносіны да сцэнічнага мастацтва. Аднак кожны падобны фестываль — яшчэ і свята канкрэтнага горада, нагода для масавага далучэння да творчасці соцень гараджан. Не быў выключэннем чарговы, чатырнаццаты фэст «Белая Вежа-2009».
Далей
«Эфект матылька»
Кожная пара года гучыць адметнай музыкай. Сваё музычнае жыццё Беларуская дзяржаўная філармонія кампануе, як Вівальдзі ўласныя канцэрты. Пасля снежнай зімы пануе фестывальная «Мінская вясна». Аўфтакт канцэртнага сезона спрытна пераймаецца Міжнародным фестывалем «Беларуская музычная восень». На Каляды народ цешыцца балетнымі «Адажыо» (без балета) і гукамі вальсаў Штрауса.
Далей
Цёплы і халодны. Чырвоны і сіні
Вялізны чырвоны месяц на пранізліва-сінім фоне — гэтая карціна Васіля Касцючэнкі адразу кінулася мне ў вочы ў яго майстэрні. Вечарэла, і ў пакоі панаваў паўзмрок. Здавалася, колеры палатна павінны былі б прыглушана змоўкнуць. Аднак адбылося нечаканае: чырвоны, такі святочны і магутны пры дзённым асвятленні, саступіў месца сіняму, што раптоўна выявіў дзівосную глыбіню. Так можа чараваць толькі сапраўдны жывапісец, які адчувае жывую магію колеравых спалучэнняў.
Далей
Час для анёлаў
Быць казачнікам — вялікая адказнасць, асабліва калі твае творы прысвечаны самым значным падзеям у гісторыі чалавецтва. Сярод гэтых падзей вылучаецца Ражаство — свята Дзяцінства, якое чалавек аднойчы страчвае і куды ён потым усё жыццё спрабуе вярнуцца. Ціхае і радаснае адчуванне цуду быццам губляецца ў шуме вялікіх гарадоў і вялікіх хуткасцей. Як узнавіць сапраўдную святочную казку, як перадаць у мастацкіх вобразах яе вытанчаную, быццам крыштальную гармонію?
Далей
Райскі сад
ІІІ Нацыянальная выстава інсітнага (інакш кажучы, наіўнага) мастацтва, якая сёлета адбылася ў Віцебску, складвалася з двух раздзелаў: рэтраспектыўнага і сучаснага. Віцебскі абласны метадычны цэнтр народнай творчасці паказаў у сваёй выставачнай зале калекцыю твораў канца ХХ стагоддзя.
Віцебскі абласны краязнаўчы музей прадставіў работы 35 сучасных самабытных беларускіх мастакоў.
Далей
З глебы, а не з галавы
Як адрозніць работы таленавітых самавукаў ад кічу або мастацтва псіхічнахворых людзей? Ці ёсць дакладная мяжа, якая аддзяляе наіў
ад псеўданаіву, неапрымітывізму ці постмадэрнізму ды іншых накірункаў сучасных праектаў, напрыклад, канцэптуальнага мастацтва?
Далей
Дваццаць гадоў перамен
Дата падзення Берлінскай сцяны не выдзелена чырвоным колерам на старонках нашых календароў, ды і назаве яе не кожны. Тыя падзеі дваццацігадовай даўнасці ўспрымаюцца як звыклая дадзенасць. Аднак разбурэнне сімвала, што падзяляў свет на сацыялістычны і капіталістычны, мела мноства глабальных наступстваў.
Далей
Лялечнае шчасце
Цікавіцца жыццём заможных людзей не ў традыцыі беларускага дакументальнага кіно. Звычайна нашы рэжысёры звяртаюць увагу на зусім іншых персанажаў. Таму крыху нязвыкла было ўбачыць новы фільм Галіны Адамовіч «Дарагія лялькі», адметны сваім дабрадушна-філасофскім падыходам да багацця, багатых і іх нявінных капрызаў. У стужцы прымаюць удзел надзвычай забяспечаныя беларусы — шчодрыя аматары, жыццярадасныя эстэты — калекцыянеры эпатажна-дарагіх лялек аўтарскай вытворчасці.
Далей
Краявід даўжынёю ў год
Што азначае для мастака ўласная выстава? Найперш гэта — прынцыповае зрушэнне кропкі позірку, калі паслядоўнае «перагортванне» твораў (адзін за адным — на мальберце, у папцы ці на маніторы) змяняецца радыяльным гледзішчам. Стоячы ў цэнтры экспазіцыі, творца можа ўбачыць цэльны кавалак свайго рэалізаванага жыцця.
Далей
Паралелі
У майстэрні
Юрый Васільеў: «Твор мацуецца ідэяй»
Зменлівая і няпэўная рэч — майстэрня фатографа. З аднаго боку, да яе няблага стасуецца патэтыка, кшталту: «Майстэрня фатографа — гэта ўвесь свет!» Але ў той жа час ёю можа быць і студыя з расстаўленымі светлавымі прыборамі ды з камп’ютэрам у куце, і проста маленькі цёмны пакойчык з праявіцелямі, фіксатарамі і павелічальнікамі. Ёсць такі цёмны пакойчык і ў Юрыя Васільева. Але мы сабраліся, натуральна, не ў ім, а ў галерэі «Свет фота», сённяшнім яго працоўным памяшканні, дзе ён таксама мае справу з фатаграфіямі, толькі часцей — з чужымі.
Далей
Культурны пласт
Аптымістычная віцебская ўтопія
Віцебскія вулічныя ўрачыстасці на заранку савецкай улады можна аднесці да недаследаваных старонак нашага мастацтва. Грандыёзнасць тых мастацкіх пошукаў не ставіцца пад сумненне нікім: афармленнем святкавання Першай Кастрычніцкай гадавіны кіраваў Марк Шагал, потым да яго далучыўся Казімір Малевіч, а памагатымі — сярод іншых — былі Мінін, Юдовін, Лісіцкі, Ром... Таму фантастычнае хараство славутых віцебскіх рэвалюцыйных імпрэз адносіцца да мастацкіх аксіём. No comment, як кажуць сёння. Без каментарыяў.
Далей
Каментарыі (1)
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова |