Свежы нумар
Тэма нумара: Балет - трыумф і драма
ПЫТАННЯЎ БОЛЕЙ, ЧЫМ АДКАЗАЎ...
Пра балет наш часопіс піша часта. Мы паведамляем аб прэм’ерах, знаёмім чытачоў з найбольш адметнымі і цікавымі артыстамі, распавядаем пра іх перамогі на конкурсах. Наспела, па ўсім, патрэба, а мо і неабходнасць хоць бы тэзісна пагаварыць пра іншы бок нашага харэаграфічнага жыцця: пра многія і вострыя праблемы, якія ў ім таксама, на вялікі жаль, існуюць. Фантастычнасць балетнага відовішча, ягоная неверагодная яркасць і моц уздзеяння вельмі часта засланяюць гэтыя праблемы, адсоўваюць іх на задні план, але ж ад гэтага яны не знікаюць і не вырашаюцца. А праблемы гэтыя -- вострыя, часта драматычныя -- тычацца як лёсу асобных артыстаў, так і развіцця жанру ўвогуле…
Далей
Уладзімір Іваноў: "З любоўю, дбайнасцю і годнасцю"
Харэаграфічную вучэльню я скончыў у 1972-м і тым жа годам быў прыняты ў тэатр балета. І ведаеце, што здзіўляла? Ніхто не дыхаў нам у патыліцу. А кожны ж год вучэльня рабіла выпускі! Танцоўшчыкі, якія маглі быць нам канкурэнцыяй, не з’яўляліся. І таму мы адчувалі сябе дастаткова вольна. Прыгадайце: у тыя гады В.Елізар’еву даводзілася запрашаць салістаў з іншых тэатраў: Т.Яршову і А.Мартынава -- з Рыгі, А.Куркова -- з Баку. І гэта рабілася не ад добрага жыцця!
Далей
Вольга Лапо: "Абмялелая плынь кантактаў"
Харэаграфічны каледж -- сапраўдны фундамент тэатра. Юныя артысты, якіх мы рыхтуем, чыё фізічнае, эмацыйнае, творчае аблічча фарміруем, заўтра ці праз колькі гадоў будуць танцаваць на сцэне нашага Акадэмічнага.
Далей
Святлана Уланоўская: "Авангард у ар’ергард?.."
...«Застой», «крызіс» -- гэтыя словы ўжо не рэжуць балюча слых, бо сталі амаль неаспрэчнай канстатацыяй адносна многіх з’яў сучаснага мастацкага жыцця. Тэатразнаўцы скардзяцца на збедненасць рэпертуарнай палітыкі, яе звужэнне да папсова-забаўляльнага фармату, замаруджанасць тэатральнага жыцця, адсутнасць падзей... І гэта пры тым, што прэм’еры ў драматычных тэатрах сталіцы адбываюцца дастаткова часта. А што ж казаць тады пра харэаграфію, калі на ўсю краіну ў нас толькі адна прафесійная балетная трупа -- Нацыянальны акадэмічны тэатр балета?
Далей
Юрый Кавалёў: "Хачу шмат паспець!"
Пяты год пайшоў, як я скончыў Беларусі харэаграфічны каледж. Здаецца, не надта вялікі тэрмін. Але гэтыя гады ў тэатры аказаліся такія насычаныя, што часам здаецца: каледж застаўся ў далёкім мінулым. На выпускным канцэрце з вялікай радасцю і задавальненнем выконваў надзвычай тэмпераментны танец сіртакі з балета «Грэк Зорба». Гэты нумар у харэаграфіі Л.Мясіна ярка пастаўлены, ён робіць уражанне. Магчыма, таму ў тэатры мне з першых дзён пачалі давяраць сольныя партыі.
Далей
Таццяна Шаметавец: "Каб вобраз быў жывы"
Думаю, маладому пакаленню артыстаў, тым, хто прыйшоў у тэатр нядаўна, значна цяжэй, чым было нам. Таму што Валянцiн Елiзар’еў менавiта з разлікам на нас ставiў свае спектаклi. Артыстам вельмi падабалася ягоная харэаграфія, і мы выкладвалiся цалкам, аддаючы сваім партыям усю душу, пачуццi, розум. Таму і нараджаліся балеты незвычайныя, фiласофскiя. А новаму пакаленню, па сутнасцi, трэба ўлазiць у «чужую скуру». Праўду кажуць: сыходзяць яркія, самабытныя выканаўцы -- з iмi адыходзяць і спектаклi. Вядома, пастаноўкі можна ўтрымаць, ды ўсё ж толькі на пэўны час.
Далей
Каментарыі (47)
Post factum
«ФАНТАН ЛЮБВІ, ФАНТАН ЖЫВЫ...»
Новы спектакль тэатра, бясспрэчна, проста «асуджаны» на поспех, на глядацкі попыт. І немалы. Складнікі відавочныя -- яркая відовішчнасць, моцная драматургія, дынаміка дзеяння, яркія кантрасты -- эмоцый, характараў, інакш кажучы, магутныя вобразы класічнай літаратуры.
Далей
Башмет прадстаўляе...
ІІ Міжнародны фестываль Юрыя Башмета стаўся, безумоўна, вельмі важнай падзеяй культурнага жыцця Беларусі. Ён не толькі падараваў знаўцам і аматарам музычнага мастацтва шмат прыемных і павучальных хвілін, але і прадэманстраваў слушнасць і перспектыўнасць новых для нашай краіны фестывальных акцэнтаў.
Далей
Мінскі дожджык з «Шэрбурскімі парасонамі»
Гледзячы на афішы сумеснага праекта «Мішэль Легран і Прэзідэнцкі аркестр Беларусі», хтосьці іранічна ўсміхаўся: маўляў, сыграюць нашы музыканты крыху французскай музыкі, далучаць пару-тройку мелодый з галівудскіх фільмаў, а сам Легран... Ну, прыязджаў ён 13 гадоў таму на «Славянскі базар у Віцебску» -- дык што з таго? Але скептыкі засталіся з носам: ён прыехаў.
Далей
Дах для талентаў
«Прафесійная творчая арцель мастакоў» працягвае ўлучаць у свой асяродак таленавітых і неардынарных людзей -- мастакоў, артыстаў, музыкаў і проста аматараў розных відаў творчасці. У тэатральна-мастацкім салоне «Мадэрн» (зала бібліятэкі імя Ф.Багушэвіча) рэгулярна адбываюцца выставы, канцэрты і іншыя імпрэзы. Гэтай восенню суполка падрыхтавала экспазіцыю «Табе, мой Мінск, любоў і натхненне», у якой былі прадстаўлены чатыры майстры пейзажа: В.Афанасьеў, Н.Балахонава Ю.Козел і І.Козел.
Далей
Палёты над Віцебскам
Здавалася б, пастаўлены ў Рускім тэатры сярод юбілейнай мітусні, адразу дзеля дзвух беларускіх зорак -- Бэлы Масумян і Наталлі Гайды -- «Валянцінаў дзень» ніякіх нечаканасцей не абяцаў. Гэткая сучасная нью-кан’юнктура. Так, Масумян і Гайда -- здатныя стварыць адмысловы акцёрскі дуэт. Выдатныя актрысы, хто б сумняваўся! Вось толькі сама ідэя пастаноўкі выглядала крышачку дзіўнай.
Далей
Каментарыі (1)
Тры фільмы -- тры партрэты
Неігравы, або малафарматны кінематограф -- унікальная з’ява нашага мастацтва. Менавіта айчынныя дакументалісты адзначаны за апошнія дзесяцігоддзі самымі прэстыжнымі міжнароднымі ўзнагародамі. На жаль, неігравое кіно пазбаўлена сёння такога важнага элементу сатворчасці, як непасрэдны выхад на гледача.
Далей
Антычная сучаснасць
Якія б формы ні прапаноўваў нам сучасны тэатр, па-ранейшаму самым галоўным застаецца тое, які гэты тэатр па сутнасці: жывы ці мёртвы. Драматычная гісторыя пра трох сясцёр не нясе маралізатарства ці павучання. Спектакль -- прыпавесць дзіўным чынам звязвае старажытнасць з сучаснасцю.
Далей
Вандроўнік па лабірынтах сэнсу
У кастрычніку ў выставачнай зале Віцебскага аддзялення Саюза мастакоў адкрылася персанальная выстава Генадзя Фалея, падрыхтаваная ім да свайго 50-гадовага юбілею. Генадзь Фалей -- майстра габеленаў і адзін з лепшых каларыстаў беларускага дэкаратыўнага мастацтва. На зборных выставах яго творы вылучаюцца іншай эстэтыкай: ён мастак з акрэсленай нацыянальнай пазіцыяй.
Далей
Восеньскі радок
Залатым лістападам магілёўская зямля вітала персанальную выставу свайго ўраджэнца, заслужанага дзеяча мастацтваў Рэспублікі Беларусь Мікалая Кірэева. Выставачныя залы абласнога мастацкага музея імя П.Масленікава ўпершыню дэманстравалі такую колькасць твораў майстра: у экспазіцыі прадстаўлена 50 жывапісных палотнаў. Амаль усе яны створаны мастаком у апошнія пяць гадоў.
Далей
Кропкі над «і»
Зашыфраваць і расшыфраваць
Калі Авіньён зрабіўся тэатральнай Меккай для французаў, дык для беларускіх прыхільнікаў тэатра гэткім жа знакавым горадам стаў Брэст. Такое параўнанне ўзнікае ў многіх, хоць дванаццаці міжнародным брэсцкім фэстам пакуль далёка да паўсотні авіньёнскіх. Знакаміты Жан Вілар казаў, што «Авіньёнскі фестываль -- гэта ідэя паэта». У сваю чаргу «Белая Вежа» -- ідэя Аляксандра Козака з ягонай неўтаймоўнай энергіяй і ўменнем пераконваць. Міхась Шавель заўсёды трапляе на другое месца, таму што ў ягонай уладзе -- лялькі, а гэтае мастацтва не такое маштабнае, як драматычнае. Але абодва надзвычай захоплены галоўнай вызначальнай рысай фестывалю -- гатоўнасцю да ўзаемнага творчага ўзбагачэння розных сцэнічных школ і накірункаў.
Далей
Фільмы-рыфмы ў канве «Лістапада»
Мінскі міжнародны кінафестываль «Лістапад» -- адна з нешматлікіх культурных акцый Беларусі, якая нарадзілася па ініцыятыве знізу і якую дзяржаўныя структуры падтрымліваюць на працягу многіх гадоў. Ля вытокаў першага фэсту ў 1994 годзе стаялі Беларускі саюз кінематаграфістаў і Канфедэрацыя саюзаў кінематаграфістаў (былы Саюз кінематаграфістаў СССР). Тады дзяржаўныя мужы і гарадскія ўлады глядзелі на толькі што народжанае кінадзіця з насцярожанасцю: гэта хто такі без дазволу? Але хутка ўсвядомілі, што аніякіх кукішаў у кішэнях арганізатараў няма, а сярод мэт -- адно толькі ўстаноўка на глядацкую радасць. У наступным годзе ўжо паспяхова дзейнічаў грамадска-ведамасны альянс (фестываль пачалі падтрымліваць Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь і Мінгарвыканкам). З 2001-га «Лістапад» мае прэзідэнцка-ўрадавы статус, што пашырыла яго арганізацыйныя магчымасці (а ўвогуле -- пераўтварыла фестываль у рэспубліканскі кінакультурны феномен).
Далей
Рарытэты
Кубістычны маніфест
Здавалася б, усе адметныя дзеячы мастацтва першай паловы ХХ ст. -- вядомыя і прызнаныя. Але застаецца яшчэ шмат недаследаванага ў сферы ўзаемасувязей паміж мастакамі, іх агульных інтарэсаў, творчых пошукаў.
Далей
Intra et extra
Красамоўства маўчання
Сёлета для Валерыя Шкарубы настаў істотны момант: яго жыццёвы карабель перасякае экватар. Пяцьдзесят гадоў -- дата, калі творчасць мастака можна разглядаць «па гамбургскім рахунку», без скідак на маладосць, прад’яўляць да яго карцін самыя высокія патрабаванні. Паспрабуем па магчымасці разабрацца, наколькі рэалізаваў сябе, чаго дасягнуў жывапісец на абраным ім шляху. Жанр, з якім В.Шкаруба знітаваў сваю творчасць, -- папулярны сярод майстроў пэндзля, але не кожны з іх можа з поўным правам лічыць сябе пейзажыстам. Трэба ў такім, здавалася б, «простым» і «даступным» знайсці сваё, індывідуальнае бачанне прыроды і зрабіць яго блізкім сэрцу гледача.
Далей
Каментарыі (1)
Постаць
Барыс Герлаван. Чалавек уяўнай прасторы
Уражальная сцэнічная прастора Нацыянальнага тэатра імя Янкі Купалы сёння непадзельна належыць Барысу Герлавану. Ён -- галоўны сцэнограф краіны. І гэта настолькі відавочны факт, што наўрад ці хто-небудзь захоча яго аспрэчыць.
Народны мастак Беларусі, лаўрэат Дзяржаўных прэмій СССР і БССР, галоўны мастак Купалаўскага тэатра працуе на першых падмостках краіны вось ужо 45 гадоў. Прыдумаў сцэнаграфію амаль што сотні спектакляў. Барыс Федасеевіч -- уладар. Стварае і ўладкоўвае прастору ў межах знаёмага да кожнага кубічнага сантыметра чорнага кабінета. Будуе новы свет адпаведна сваім мастакоўскім уяўленням. Вынаходзіць мікракосм для ўяўных персанажаў, якіх купалаўскія акцёры надзяляюць плоццю і душой.
Сярод яго спектакляў «Што той салдат, што гэты» Б.Брэхта, «Раскіданае гняздо» і «Тутэйшыя» Янкі Купалы, «Рэвізор» М.Гогаля, «Радавыя» А.Дударава, «Бура» У.Шэкспіра, «Мудрамер» М.Матукоўскага, «Трыбунал» А.Макаёнка, «Ромул Вялікі» Ф.Дзюрэнмата, «Страсці па Аўдзею» У.Бутрамеева, «Чычыкаў» паводле М.Гогаля... Згадваю самыя знакамітыя, бо ўсіх не пералічыш.
У Беларускай акадэміі мастацтваў майстра стварыў сваю сцэнаграфічную школу. Ягоныя вучні заяўляюць пра сябе ярка і таленавіта. Сцэнаграфічны почырк -- адметны. Безумоўна, ад прафесара Герлавана.
Дарэчы, ягоная майстэрня знаходзіцца на самым высокім паверсе Купалаўскага тэатра. Там утульна і цёпла, заўсёды кава, самы смачны ў горадзе чай і самыя салодкія цукеркі. Але так сталася, што на свой тэатр Барыс Федасеевіч паглядае нібыта крышачку зверху. Сярод купалаўцаў карыстаецца бясспрэчным аўтарытэтам. Без ягонай згоды не вырашаецца ніводнае творчае пытанне. Герлавана не тое што пабойваюцца -- яму ніколі не пярэчаць.
Далей
Мастацкі дзённік Наталлі ШАРАНГОВІЧ
Выпрабаванне часам
Бясспрэчнай падзеяй гэтай восені стала выстава Міколы Селешчука «Вяртанне дадому», якая адбылася ў кастрычніку ў Нацыянальным мастацкім музеі і была прымеркавана да 60-годдзя з дня нараджэння майстры. У экспазіцыі было прадстаўлена каля пяцідзесяці жывапісных і графічных работ, амаль палова з іх -- з прыватных калекцый. Сярод іх -- і раннія, студэнцкія аркушы, і палотны апошніх гадоў жыцця. Гэта дазволіла прасачыць эвалюцыю творчасці мастака -- ад першых, пераважна рэалістычных, графічных аркушоў да жывапісных пабудоў казачнай і фантастычнай рэальнасці.
Далей
Мастацкі дзённік Людмілы ГРАМЫКА
Тэатральная ліхаманка
На працягу двух тыдняў «Панарама» ў Мінску была чымсьці накшталт тэатральнай ліхаманкі. Яно і зразумела: калі на фестывальныя спектаклі лішніх квіткоў няма, трапіць у глядзельную залу асабліва спакусліва. Да таго ж сусветнавядомыя прозвішчы луналі ў паветры і гучалі амаль як заклінанне. Ах, Оскарас Каршуновас! Ах, Сяргей Жэнавач! Багдан Ступка! Прыкметны ажыятаж панаваў сярод прэсы. Хоць на беларускіх спектаклях зацікаўленай публікі адчувальна не хапала.
Далей
Мастацкі дзённік Алесі БЕЛЯВЕЦ
У цішы спазнаецца...
Мастацкая галерэя «Універсітэт культуры» ў пачатку лістапада прэзентавала чарговую, ужо чацвёртую, выставу праекта «Тэхна-арт». Сярод удзельнікаў -- У.Цеслер, В.Качан, А.Шчукін, А.Бірылка, А.Шчэпераў, С.Стальмашонак, С.Ждановіч, А.Таборка, Д.Барсукоў і інш. На выставе былі прадстаўлены работы, выкананыя з дапамогай сучасных тэхналогій, якія актыўна выкарыстоўваюцца ў мастацтве: 3D-анімацыя, камп’ютэрная графіка, лічбавы мантаж і арт-аб’екты
Далей
Мастацкі дзённік Таццяны МУШЫНСКАЙ
Бенефіс майстра
Адной з самых яркіх падзей харэаграфічнага жыцця краіны стаўся фестываль балета, які прайшоў у кастрычніку ў Палацы Рэспублікі, на галоўнай канцэртнай пляцоўцы краіны. Фестываль прысвячаўся 60-годдзю мастацкага кіраўніка Нацыянальнага акадэмічнага тэатра балета Валянціна Елізар’ева.
Далей
Мастацкі дзённік Яўгена РАГІНА
Вынаходнікі скрадзеных веласіпедаў
Мінула ўжо 58 гадоў з таго часу, калі «Выкрадальнікі веласіпедаў» рэжысёра Віторыа Дэ Сіка і сцэнарыста Чэзарэ Дзаваціні былі ўганараваны «Оскарам». Апалагеты неарэалізму, катэгарычна адмовіўшыся ад канонаў «моцнай фабулы», наблізілі ігравое кіно да рэчаіснасці, змадэляваўшы яе ў відовішча-роздум. Паэзія рэальнасці, гэткі мастацкі дакументалізм на доўгі час сталі зыходнай кропкай для стварэння кінематографа элітарнага, аўтарскага, фестывальнага.
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова |